Farmer in the States

We zijn er

Hoera we zijn geland in Amerika!

Aangezien ik geen toegang tot het internet had, hierbij een update van de laatste drie dagen.
Op de dag van vertrek zijn we met de trein van Zwolle naar Schiphol gegaan en werden vergezeld door Opa en Oma. Bij Duivendrecht stapte als grote verassing Marc Paul ook nog in. Op Schiphol ging het afscheid nemen gelukkig zonder al te veel tranen.
De vlucht is redelijk voorspoedig gegaan. De kinderen hebben zich best vermaakt met de filmpjes en spelletjes. Het is erg handig zo’n eigen videoschermpje per stoel.
Wat niet zo leuk was, was dat tijdens de vlucht Bas met zijn vinger tussen de stoel en het videoschermpje terecht is gekomen. Dat gaf een behoorlijke gil in het vliegtuig. Zijn nageltje bleek een scheur te hebben en de vingertop was blauw, maar na het ijs erop en wat extra snoepjes van de stewardessen was het leed aardig geleden. Hij heeft ook altijd pech.
Toen we landden op San Francisco Airport had je Maaike’s gezicht moeten zien. Ze was zo blij dat ze nu eindelijk ook in Amerika was, ze straalde toen het vliegtuig landde. Heel grappig om te zien.
Op het vliegveld werden we welkom geheten door Emi, dat is onze relocation agent die ons helpt om de verhuizing zo makkelijk mogelijk te maken. Zij verzorgt b.v. inschrijvingen als wij dat willen en heeft ons geholpen met het huren van het huis. Verder probeert ze alle vragen die we hebben te beantwoorden. In ieder geval was ze op het vliegveld met wat fris en snoepjes voor de kinderen en koffie voor ons.
Nadat we de auto opgehaald hadden zijn we naar ons hotel gereden.
Daarna zijn Emi en ik naar de winkel gegaan om wat snelle boodschappen te halen, zoals water, fris, muffins en wat yoghurtjes voor als de kinderen midden in de nacht wakker zouden worden.
Ik dacht even een winkeltje te zoeken om de hoek, maar dat kan natuurlijk niet. Hier had ik de keuze tussen 3 grote supermarkten binnen een straal van 1 km. In Nederland zouden ze alledrie geen goed leven hebben maar hier kan dat blijkbaar wel.
Edwin bleef met de kinderen in het hotel want daar was een zwembad en dat was het enige wat voor de kinderen telde. Het was tenslotte ook minimaal 30°C. We zijn rond 20.30 allemaal uitgeput gaan slapen.
De volgende ochtend werd iedereen rond 6.00 uur wakker dus dat was een goede eerste nacht. Edwin is toen naar zijn werk gegaan en ik ben met de kinderen nog blijven liggen. Om 8.00 uur waren we allemaal op en hadden we ontbeten.
Ik had met Rita, een Nederlandse die sinds oktober 2004 met haar gezin hier woont, afgesproken om elkaar te ontmoeten. Zij had, heel lief, als welkomstcadeautje voor de kinderen 2 slangen voor het zwembad meegenomen en daar hebben ze al driftig gebruik van gemaakt.
Ze haalde ons op, want Edwin had de auto bij zich en zijn toen naar haar huis gegaan. Daar hebben we geluncht en ’s-middags zijn we met haar kinderen naar ons hotel gegaan en hebben we in het zwembad gespeeld.
’s-Avonds zijn we om 18.00 uur naar een park in onze nieuwe buurt gegaan omdat we daar door collega’s van Edwin op geattendeerd werden. Daar is iedere donderdagavond in juli een band die speelt en het hele park wordt dan bevolkt door mensen uit de buurt die daar dan eten en drinken. De kinderen spelen in de speeltuin, heel relaxed allemaal. Wij hadden natuurlijk geen picknick-kleed, maar de bedsprei van het hotel voldeed prima.
Bas begon toen steeds meer te klagen over pijn in zijn keel, dus we zijn toen maar om 19.30 uur naar huis gegaan. Volgende week hopen we weer te kunnen gaan, want het was best gezellig.
De volgende dag zijn we naar een autodealer geweest want we hebben nu een huurauto en die moet natuurlijk ingeleverd worden. We hebben nog niets besloten.
Rita kwam ‘s–middags en de kinderen hebben de hele middag in het zwembad gelegen. ’s-Avonds zijn we met zijn allen naar Fresh Choice gegaan. Dat is een restaurant waar je verse, gezonde spullen kunt eten tegen een redelijke prijs. Alleen werd Bas toch wel wat zieker en is met koorts zijn bed in gegaan.
Vanochtend werd hij weer vrolijk wakker, maar voelt nog warm aan. Om 10.00 uur hadden we afgesproken voor de overdracht van ons huis.
Bij aankomst waren Emi en de huiseigenaren er. Maar het huis staat nog steeds redelijk vol met hun (oude) spullen, en zij zijn nog steeds bezig om die spullen uit het huis te sjouwen. Ze hebben blijkbaar de hoeveelheid nogal onderschat en lopen wat achter met het naar de stort rijden.
Vandaar dit hele verhaal, want hier is wel een internet aansluiting, en Edwin is bezig om de aardige huurder te spelen.
Maaike en Bas zwemmen ondertussen in het zwembad. Nadat we brood gegeten hadden werd Bas erg warm en nu is hij in slaap gevallen in de slaapkamer op zijn handdoek. Zijn keel ziet er niet goed uit. We kijken het nog een dagje aan en anders gaan we op zoek naar een Pediatrician.
Ondertussen is het Edwin gelukt om een telefoonnummer aan te vragen, alleen hebben we nog geen toestel.
Afgesproken is nu dat de eigenaren maandag klaar zijn met dit huis, want eerder zijn onze spullen er toch niet.
Ook weten we dat afgelopen donderdag onze zeevracht is aangekomen, ben benieuwd, wanneer die door de douane vrijgegeven wordt.

Labels: Amerika, Californië, huis, Verhuizen, vrienden

posted by Saskia @ 7/16/2005 04:40:00 p.m.