Farmer in the States: Wintersport

dinsdag, februari 28, 2006

Wintersport

We zijn zaterdag weer terug gekomen van onze ski vakantie. De eerste van de kinderen en voor Edwin en mij de eerste weer sinds 8 jaar. Gelukkig konden we het nog steeds, blijkbaar is skiën net zoiets als fietsen, je verleert het niet.
Rita was zo aardig om ons afgelopen zaterdagen van en naar het vliegveld van San Jose te brengen. Dat is hier 15 minuten vandaan. Van daaruit vlogen we naar Denver in Colorado. De vlucht duurde 2,5 uur. We zagen op het vliegveld een Panda Express en hebben daar gegeten omdat we toch nog 1 uur moesten wachten voordat het busje er zou zijn om ons naar ons appartement te brengen. Dat bleek een goede beslissing want de rest van de passagiers kochten bij een plaatselijke benzinepomp vies geurende koffie en soep, marsrepen en nog meer zooi om hun lege magen en onze neuzen mee te vullen. Na de taxirit van 1,5 uur, waarbij wij op de achterste bank zaten en ijskoude voeten hadden gekregen, kwamen we op onze bestemming in Winter Park aan. We hadden een 2-kamer appartement geboekt in het Zephyr Mountain Lodge. Prima plek aan de voet van de pistes. We konden dus meteen de lift in. Maar ja, het was donker toen we aankwamen en zagen niet zoveel. Het was wel erg koud en we hadden 1 uur tijdsverschil, dus we zijn op tijd naar bed gegaan.

Zondag sneeuwde het af en toe en hebben we de dag gebruikt om voor de kinderen de skilessen te regelen, de ski's en skischoenen te huren, liftpassen halen, en aan de hoogte te wennen. Het hotel ligt immers al op 3000 meter en dat voel je echt. We werden ook gewaarschuwd om niet meteen te veel te doen. De verschijnselen die je zou kunnen krijgen als je te snel wat gaat doen zijn, hoofdpijn, duizelig en een soort griepgevoel en dan moet je blijkbaar weer terug naar Denver om weer rustig te kunnen wennen aan de hoogte. In ieder geval moesten we veel water drinken, maar dat deed je toch wel want het was er zo droog. Onze haren hebben de hele week geknetterd en alle kanten op gestaan. Onze neuzen waren helemaal opgedroogd, zelfs die van mij...

De kinderen wilde heel graag een sneeuwpop maken en sneeuwballen gooien, maar dat werd een teleurstelling voor ze, want door de droge lucht plakt de sneeuw niet. Dat leed was al gauw geleden, want toen de kinderen hun spullen hadden, inclusief helm, hebben we ze op de ski's gezet en van een licht glooiend heuveltje af laten glijden. Grote pret hadden ze meteen, alleen was het wel vermoeiend voor ons, want we moesten ze ook steeds weer naar boven trekken, totdat we ze op het "Magic Carpet" (omhoog rollend tapijt) zette, dat scheelde een hele adem. Ze deden het best aardig, ik kan me nog goed herinneren hoe mijn eerste keer op de ski's was. Volgens mij lag ik meer dan dat ik stond, maar ja ik was ook iets ouder toen ik met skiën begon.

Maandag t/m woensdag hadden de kinderen les. Bas zat in een klas van 5 tot 6-jarige en Maaike moest in de klas van 7 tot 17-jarige. Gelukkig waren ze allemaal onder de 10, anders was het wel een groot leeftijdverschil geweest. Ze kregen les van 9.30 tot 15.00 uur. Wij hebben de kinderen afgezet bij de les en zijn op ons gemak koffie gaan drinken. Naderhand zijn wij ook gaan skiën en hebben geluncht op de piste. Heel rustig allemaal, heerlijk.
Toen we de kinderen 's-middags weer ophaalde waren ze helemaal enthousiast en zouden ze de volgende dag allebei al naar level 3 toe mogen. Dinsdag mochten ze allebei naar level 4 en woensdag zijn ze daar gebleven, want level 5 is parallel skiën en dat duurt natuurlijk nog wel even. Ze vonden de lessen heel leuk gelukkig. Wij hebben nog wel gedurende die dagen gekeken of we ze konden zien en dat is een paar keer gelukt. Heel leuk om ze dan ongezien bezig te zien en te horen! Wat kletsen ze toch al veel en makkelijk Engels.

De eerste keer dat we met de kinderen omhoog gingen werden we al aangehouden voor een foto. Dit is een officiële foto die van ons gemaakt werd boven op een berg. We hebben hem ingescand, dus hij is niet zo scherp. De ski's moesten zo staan, onze voeten werden neergezet, de kragen van de jassen werden goed gedaan. Zeer Amerikaans geposeerd allemaal, maar we staan er wel een keer met z'n 4-en op.

Donderdag en vrijdag hadden ze geen les en hebben wij met zijn vieren geskied. Leuk om dan al met hen van de bergen af te kunnen.

Een keer schoot Bas gewoon voor mij de lift in, dat vond ik wat minder. Hij niet, hij vond het prachtig en zat lachend achterom te kijken naar mij. Ik zat helemaal niet rustig maar lachte vriendelijk naar hem en pakte mijn fototoestel.

Wat ook anders is aan het skiën met je kinderen, is dat je meer dienbladen met eten moet halen, maar daar is Edwin heel handig in. Hij heeft tenslotte altijd al in de horeca willen werken, en dat kwam goed van pas.

Wat is er anders aan het skiën hier vergeleken met Oostenrijk:

Amerikanen willen héél graag skiën in de Alpen, wij in Colorado.
Bij iedere lift hangen tissues om je neus te snuiten.
Ik heb geen sleeplift gezien.
De liftbediendes zijn heel vriendelijk.
De skileraren kwamen voornamelijk uit Amerika, Argentinië, Peru, Australië en Nieuw Zeeland.
De taxichauffeurs van het hotel die de shuttlebus besturen zijn de Oostenrijkse types van de "Biertje" reclame.
Geen goulashsoep, maar chilisoep uit een broodbol.
Veel water en geen bier te zien op de piste.
Rustigere pistes zelfs in vakantietijd.
Veel, veel kouder.

Maar ook hier geldt; het is leuk om te skiën. Ook met kinderen.