donderdag, mei 25, 2006

Zieke mannen

Afgelopen woensdag kwam Edwin na zijn werk hinkelend thuis. Hij speelt namelijk binnen Cisco basketbal competitie. Alleen is hij die middag niet helemaal goed op zijn pootjes terecht gekomen. Hij kon echt bijna niet meer lopen en had een flinke bult op zijn enkel.
Gelukkig hebben de meeste auto's hier een automatische versnellingsbak, dus kon hij wel naar huis komen, want het is zijn linkervoet. 's-Avonds had hij er zo'n pijn aan dat we besloten dat hij er de volgende dag maar naar moest laten kijken.
Ik vroeg het na op school, welk ziekenhuis hier in de buurt het beste zou zijn. Ze keken me allemaal verschrikt aan, want waarom moest ik naar het ziekenhuis.
Nadat ik verteld had waarom zeiden ze dat ik daarvoor gewoon naar de huisarts moest. "Ja, maar ik wil dat er een foto van gemaakt wordt" zei ik nog. Dat doen ze hier dus ook bij de dokter. Daar hebben ze een röntgenapparaat staan. Scheelt zeer veel wachttijd in een ziekenhuis. Gelukkig bleek het zwaar verzwikt te zijn en moet hij gewoon rust houden.
Man én zoon thuis, dat is makkelijk, kan ik ook weer boodschappen doen voor het aankomende kampeerweekend.