zondag, januari 17, 2010

Everglades en Key West

Voordat we Jannie en Geert zouden ophalen in Miami reden we eerst nog naar Sanibel. Dit is een klein schiereiland aan de westkust van Florida. Het eiland doet een beetje denken aan de waddeneilanden, maar dan met een tropische temperatuur. De meeste mensen fietsen hier en overal zijn mooie huisjes aan het water. Het eiland is bekend om zijn schelpenstranden. Doordat de stranden oost en west liggen, i.p.v. noord en zuid, vangen de stranden heel veel schelpen uit de Golf van Mexico. En telkens op de plek waar de golf breekt gooit de zee een brede strook schelpen van wel 5 centimeter dik neer.
Omdat hier veel mensen schelpen zoeken, hebben ze de voorovergebogen houding de 'Sanibel Stoop" genoemd. En wij hebben ook een tijdje in die houding gestaan. Want je denkt iedere keer weer dat je een mooiere schelp ziet.

Nadat we Opa en Oma hadden opgehaald en weer verenigd waren met de "Dirks-en", gingen we de volgende dag naar de Everglades.
We woonden een rondleiding met een ranger bij, en de kinderen volbrachten weer eens hun Junior Ranger programma.
Het gekke van deze omgeving is dat je helemaal niet het idee hebt dat er zoveel water is. Tijdens de rondleiding werd verteld dat dit gebied vroeger helemaal met water gevoed werd vanuit lake Okeechobee. Dit meer ligt vele tientallen kilometers boven het nationale park de Everglades.
We zagen heel veel vogels waaronder de anhinga's. Deze vogels moeten hun veren steeds drogen omdat ze geen vetlaag op hun veren hebben en dus tot op de huid nat worden.
We zien zelfs een paar schildpadden. Verder zwemmen er veel vissen in het heldere water, en wachten er zowel witte als blauwe reigers op een voorbijkomende prooi langs de waterkant.
En natuurlijk zijn er ook de alligators die helemaal niets lijken te doen in dat water.
Nadat de rondleiding is afgelopen gaan we nog verder op eigen gelegenheid de Everglades in en willen ook een boottocht maken, maar die zitten allemaal al vol op de praktische tijden, dus besluiten we om de Everglades te verlaten en naar de Alligator Farm te gaan.
Hier zien we hele kleine tot reusachtige alligators, die eigenlijk allemaal als hondenvoer zullen eindigen. De huiden worden verkocht en het vlees vermalen. Hoe klein ze ook zijn, ik kan ze niet vertederend of lief vinden. Deze beesten zijn zo lelijk.
Er wordt nog een show opgevoerd terwijl deze beesten worden gevoerd en de kinderen kunnen een kleine alligator vasthouden. Hierbij hadden ze wel de bek dichtgeplakt, maar goed, ze weten nu hoe zo'n beest aanvoelt. In dit park konden we wel een tocht maken met zo'n airboot. We kregen allemaal een koptelefoon op en die bleek ook nodig. Wat een herrie maakt dat ding. Hij maakte een paar scherpe bochten zodat er een golf van water in de boot terechtkwam tot grote hilariteit van de kinderen. We waren eigenlijk wel blij dat die andere boottochten van 1,5 uur uitverkocht waren, want dit half uur was meer dan genoeg herrie.

De volgende dag gaan we op pad naar Key West, maar eerst stoppen we bij het John Pennekamp State park. Hier kan je door het mangrovebos lopen, nou ja, door. Het is een wandeling over een plankenpad en dan kan je de mangrove goed zien. Ik leer hier weer dat er 3 soorten mangroven in Florida zijn. De rode, zwarte en witte mangrove.

Hierna rijden we naar het Wild Bird Center. Dit is een opvangcentrum voor gewonde vogels, en gratis te bezoeken. Waarom het gratis is, is ons ook snel duidelijk. Het is een uit de hand gelopen instelling van een oude dame die afhankelijk is van giften. Het zit hier vol met pelikanen! Ze zijn zo tam, dat ze helemaal niet wegvliegen! Misschien kunnen ze dat ook niet, maar dat weet ik natuurlijk niet. Het is wel leuk om mooie foto's te maken van hun prachtige koppen en snavels. Er zijn ook andere vogels te zien die de moeite waard zijn hoor. De ibissen met hun lange rode snavel, de grote witte reigers en de kleinere witte vogels met hun typische gele pootjes. Maar na een rondwandeling gaan we maar weer vlug weg, want echt fris ruikt het hier niet.

De Keys zijn niet bekend om hun stranden, want ze zijn gevormd door een groot rif. De kust is dus vooral hard koraal wat ze nu goed proberen te beschermen.
De weg naar Key West is lang en langzaam, vooral omdat we in een file terecht kwamen. Onderweg komen we over een zeven mijl (=10 km) lange brug. Het water is mooi turkoois en er groeien overal mangroven langs de weg. Maar na 2 uur kijk je daar ook niet meer van op.
Uiteindelijk checken we laat in de middag in ons hotel in, waar de Dirks-en al iets eerder waren aangekomen. Eerst maar eens bij een kop thee een restaurant zoeken en dan kijken we morgen wel waar we nu weer terecht zijn gekomen.

Labels: , , , ,