zondag, oktober 18, 2009

Sociaal netwerk

Afgelopen week kregen wij het bericht dat er iemands echtgenoot onverwacht en dus zeer plotseling op 52 jarige leeftijd was overleden. Zijn echtgenote is lid van ons tennisteam en al snel ging er een mailtje rond wat we voor haar zouden doen.
Iedereen was het ermee eens dat er een bijdrage van ieder van ons zou komen voor een bloemstuk of een donatie naar een voor hen te beslissen goed doel.
Tot zover is dit nog wel hetzelfde als in Nederland.
Het tweede mailtje dat dan ook meteen rondgaat is voor mij anders.
Hierin wordt gemeld dat we ook iets ondersteunends voor Connie en haar dochter moeten doen. En prompt komt er een stortvloed aan mailtjes dat we dus voor het avondeten voor hen gaan zorgen. Wie daaraan mee wil doen kan zich kenbaar maken aan een contactpersoon en die verzameld alle namen. En oh ja, de dochter is vegetarisch dus daar moeten we dan natuurlijk ook rekening mee houden.
De volgende dag komt er weer een mailtje met daarop de data waarop iedereen zijn dag staat wanneer hij/zij voor die warme maaltijd zal zorgen.
De laatste datum stond toen al 4 weken verder, op 9 november!
Dat is volgens mij in Nederland niet denkbaar. Misschien als je bij een kerk hoort dat dat nog voorkomt, maar verder niet. Iedereen roept wel hoe zielig het voor je is, of "Als we kunnen helpen, laat maar weten", maar van deze spontane sociale akties heb ik nog nooit gehoord.
Wie zegt dat Amerikanen oppervlakkig zijn, hebben zelf nog nooit dieper gekeken dan de bovenkant, want daaronder zitten heel veel sociale netwerken, en niet alleen bij overlijdens, maar ook bij ziektes of ander persoonlijk leed.
Misschien komt het omdat in Nederland iedereen verwacht dat de overheid maar moet helpen, en zelf niet hoeft te helpen omdat "we toch al die sociale bijdrages moeten betalen". Ik weet het niet, maar ik vind deze aanpak toch wel heel persoonlijk en waardeer het heel erg.
Wie weet er nog een lekker vegetarisch gerecht?

Labels: , , , ,

posted by Saskia @ 10/18/2009 10:57:00 a.m.