Farmer in the States: We zijn weer online

vrijdag, juli 22, 2005

We zijn weer online

Zoals je ziet zijn we weer online. De internetverbinding in ons huis was van de huisbaas die natuurlijk zijn contract (met Earthlink) op had gezegd.
Toen Edwin belde met de provider en vroeg of deze verbinding omgezet kon worden naar zijn naam kreeg hij het antwoord dat dat kon en dat zou dan 10 dagen duren?!? Hoezo 10 dagen, de kabel lag er toch al? Maar het antwoord was dat dat de procedure was, en deze meneer had die niet gemaakt maar volgde ze alleen maar.
Goed, prima, dat vonden wij dus genoeg reden om dan maar naar een andere provider te gaan. Het is Comcast geworden en binnen 3 dagen hadden wij weer verbinding.
Zondag's moesten we uit-ontbijten gaan want het hotel waar wij verbleven verzorgde geen ontbijt op zondag.
Dus wij naar een of ander tentje in de buurt van het hotel. De kinderen hebben daar ontbeten met echte pancakes compleet met Maple Sirup. Amerikaanser kan haast niet.
Daarna zijn we het centrum van Los Gatos ingegaan. Daar is namelijk op zondag een Farmers market.
Midden in het parkje in het centrum van Los Gatos staan daar kraampjes waar dan voornamelijk fruit wordt verkocht. Omdat Maaike watermeloen erg lekker vindt, vroegen wij of we ook een halve konden kopen, maar dat kon niet. Toen ik vertelde dat ik in een hotel zat, hebben ze de watermeloen voor ons in 8 stukken gesneden, oftewel in hapklare brokken. Die hebben we genuttigd op een bankje in de schaduw. Heerlijk relaxed allemaal.
Maar het fruit is hier op de markt echt niet goedkoper en de bloemen al helemaal niet. Het is eigenlijk gewoon gezellig zo'n markt.

We zijn hierna nog even bij Pierre en Saskia, een collega van Edwin, op de (Nederlandse) koffie geweest.
Maandag zijn we 's-ochtends naar de Ikea geweest om wat kasten voor in de kasten te kopen.
Hier hebben alle slaapkamers inbouwkasten (anders mogen ze geen slaapkamer genoemd worden), maar die kasten hebben alleen maar hang- en geen legmogelijkheden.
Dus brengt Ikea uitkomst met de Ivar. Daarna hebben we geluncht bij Shoreline Lake in het Lakeside Café. Dit ligt midden in een park waar veel watersport wordt beoefend.
In het park zelf worden ook regelmatig openlucht concerten gehouden en er is een golfbaan.
Toen kreeg ik opeens een telefoontje dat mijn papa in het ziekenhuis ligt omdat het niet goed gaat met zijn hart. Hij heeft vernauwingen aan zijn kransslagader en zal volgende week vrijdag geopereerd worden, en krijgt dan zeker minimaal 4 bypasses.
Dit was natuurlijk vervelend, en heel erg schrikken, zeker omdat ze tot a.s. donderdag niets zullen doen.
Je merkt nu duidelijk dat San Jose erg ver weg is.
Ik wil toch iedere dag even wil bellen om te horen hoe het gaat, maar je bent vlug te laat door het tijdsverschil van 9 uur. Gelukkig klinkt hij nogal gelaten onder de omstandigheden en voelt hij zich niet ziek.
Hopelijk wordt hij geholpen voordat de verveling toeslaat.

Labels: Amerika, Californië, dagelijkse dingen, Familie, Instanties, San Jose