Schoonmaken
Schoonmaken, het is echt een noodzakelijk kwaad.Hier komen de (meestal Mexicaanse) huishoudelijke hulpen vaak met een busje waaruit dan 2 tot 4 vrouwen springen bewapend met stofzuiger, emmers en sprayflessen.
Ik wilde eigenlijk liever gewoon een betrouwbaar persoon zoals ik in Nederland ook had.
Ik ging eens navraag doen bij de mensen op school en de buren.
Overal kreeg ik dezelfde verhalen; iedere keer als ze geweest is was er iets gebroken, de andere verstopt alles, of ze poetsen toch niet op de manier dat je graag zou zien. Tja, dacht ik, kwestie van communicatie, je kunt toch zeggen wat je gedaan of anders gedaan wilt hebben.
Oké, ik heb hier geen betaalde baan, maar ik vond het toch zonde van mijn tijd, dus hadden we afgelopen winter een hulp. Inderdaad, hadden. Ik heb ze nu niet meer en waarom niet? Nou...
Ik had haar adres via, via gekregen. Ze kwam binnen, liep door het huis en vertelde mij dat het $ 65,- zou kosten.
Hoe vaak had ik haar nodig? Nou kwam in Nederland onze hulp iedere week, maar ik was een beetje achterdochtig en vroeg haar om eens in de twee weken te komen.
Dat deed ze braaf, de eerste paar weken kwam ze 4 uur en naderhand werd het steeds minder. Ze zei niets, althans niet tegen mij, maar kreeg wel voortdurend telefoon, wilde niets drinken en ging aan een stuk door. Ik vond dat wel prima.
Maar toch begon het me te irriteren dat ze nooit iets liet liggen waar het lag.
Wanneer Yadira geweest was lag alles ergens anders. Al onze kleren die op de stoelen in de slaapkamers lagen waren anders opgevouwen, alle spullen die in de badkamer lagen waren verdwenen in de lades en kastjes eronder. De bedden waren opgemaakt zoals je in hotels ziet.
Dus begon ik de dag voordat ze zou komen, alles al op te ruimen, zodat ik in ieder geval wist waar het lag.
Ze boende de magnetron van binnen erg grondig, deed geen keukenkastjes af aan de buitenkant, deed de kinderstoelen nooit af, dweilde de keuken (waar vinyl ligt) en als ik daarna over de vloer liep, plakte ik eraan vast. Geen idee hoe ze dat deed, want ze gebruikt mijn spullen, en ik heb dat nooit.
Kortom iedere keer irriteerde het mij dat ze kwam en op het laatst deed ze er nog geen 2 uur over. Als ze dan weg was ging ik de keuken- en de badkamervloeren opnieuw doen, zodat ze niet meer plakten, haalde ik alles weer uit de kastjes en lades.
Hoezeer ik ook een hekel heb aan het schoonmaken van een huis, ik had een nog grotere hekel aan het feit dat ze weer zou komen. Dus komt ze niet meer. Sinds afgelopen juni al niet meer. Consequentie is wel dat ik afgelopen 2 dagen weer heb staan poetsen.
Ik poets nl. niet volgens een vast wekelijks schema zoals mijn moeder altijd deed.
Pascal en Vera zijn weer terug naar Nederland en vrijdag komen Yvette en Daphne, dus ik heb niet veel keus, het moest nu toch echt weer een keer.
Maar niemand plakt nu aan de vloer, en ik weet nog steeds alles te liggen. En mocht je iemand weten........
posted by Saskia @ 9/20/2006 02:19:00 p.m.
5 Comments:
Kan me helemaal inleven.
Ik doe het nu ook zelf, van maandagochtend tot dinsdagavond baal ik, want zo lang duurt het eer ik deftig rond ben in ons grote huis, maar het is dan wel proper.
Eerst had ik iemand die veel te veel vroeg en dan nog was het niet zoals ik het graag had, de tweede was goedkoper en begon het te weten zoals ik de dingen wil maar wou dan officieel aan de slag.
Zo'n kuisploeg zie ik ook helemaal niet zitten.
In Belgie had ik ook mijn vaste hulp, elke week vier uurtjes samen poetsen voor zeven jaar, we waren ondertussen als vriendinnen, oh wat mis ik dat!
Oh ja, ik ben blij een lotgenoot gevonden te hebben!
Nou moet ik bekennen dat ik HEEEL gauw gewend was aan een hulp in huis. Miste ik eerst nog wat privacy, heb ik dar inmiddels geen enkele last meer van. Misschien dat ik steeds geboft heb met mijn hulp(en)maar ik kan geen minpuntje ontdekken. Alles blijft op z'n plaats, mijn strijk is echt kreukvrij gestreken en alles glanst en schittert. Scheelt ook natuurlijk dat in mijn geval ze fulltime werkt en dan raakt je goed op elkaar ingespeeld.
Ik kijk dan ook met vreze naar de dag dat ik ooit hier weg moet, en het dan weer zelf kan gaan doen (foei!)
Ik heb ook een poetsvrouw. Een hele goede. Ze is als een oma voor onze kindjes... En ik heb geluk, ze is hier van in het begin gekomen. Via mijn buurvrouw. Ze neemt haar tijd, maar dat deert me niet want ze heeft een afgesproken prijs.
Zij is ouder, Amerikaans, en heeft het geld keihard nodig. Ze zegt me dat ze hier heel graag komt werken. En ik zou ook niet weten wat ik zonder haar zou moeten...
Ik ruim wel alles op voor ze hier komt, gewoon uit respect, omdat ik vind dat een poetsvrouw niet mijn rommel hoeft op te ruimen, maar er is om te poetsen... Wat ze heel grondig doet.
Hopelijk kan je ook nog eens iemand betrouwbaar vinden, want het is inderdaad een luxe. Ik zou haar echt niet willen verliezen...
Groetjes,
Die van mij zitten "bij de huur inbegrepen", de huisbaas had blijkbaar niet al te veel vertrouwen in zijn huurders... Maar wel heerlijk. Twee dames komen om de week op woensdag alles schoonmaken. Opruimen doe ik zelf, zo niet dan ligt inderdaad ALLES in de meest nabijgelegen kasten. Als het maar uit zicht is. Er wordt kwistig met chorox gestrooid, het ruikt hier bijna naar een binnenzwembad als ze weggaan. Maar wat kan ik genieten van die schone, blinkende keuken en badkamers... (Of die keurige strepen van de stofzuiger op het tapijt)
Een reactie posten
<< Home