Farmer in the States

Mono Lake & Las Vegas

We vertrokken om 11.00 uur vanuit ons huis en 's-avonds bij het inpakken van de RV vond ik dat de koelkast het niet deed. Erg vervelend, maar ja misschien kwam het omdat het voor ons huis niet echt vlak is. En zo'n koelkast moet vlak staan anders doet hij het niet. Uiteindelijk voorbij San Jose voelden we nog een keer en hij was echt niet koel. Nadat we met Cruise America gebeld hadden, vertelde ze ons dat we in Manteca naar een RV reparateur mochten.
Terwijl daar de monteur onze koelkast ging re-setten en we nog minimaal een half uur moesten wachten, aten we daar onze lunch op.
Uiteindelijk was het 14.00 uur toen we weer verder reden via de Tioga pas in Yosemite naar Mono Lake.
Een heel mooie route en redelijk smal voor Amerikaanse begrippen, maar goed te doen met een camper. Je rijdt via Tenaya lake en Olmsted Point, door de prachtige Tuolumne meadows (spreek uit; "Too-all-oh-mee") naar de top van Tioga en daarna door de kale Canyon en dan zit je aan de andere kant in het plaatsje Lee Vining.
Bij Olmsted Point zie je de bekende Half Dome vanaf de andere kant waardoor je ook de klimmers op deze grote rots kon zien.
Uiteindelijk hebben we overnacht in Lee Vining, vlak bij het Mono Lake.
De volgende ochtend hebben we eerst om 10.00 uur een tocht met een ranger bij het Mono Lake gemaakt. Hij stond daar en vroeg aan ons of wij voor de 10.00 uur tocht waren. Nou, niet echt, was ons antwoord, maar omdat hij niemand anders had, wilde hij ons wel een privé rondleiding geven. Heel aardige ranger, die dit werk al 25! jaar deed. Onvoorstelbaar, het is een mooie omgeving, en hij zal niet veel last van stress hebben. Gedurende de wandeling werd uiteindelijk de groep steeds groter doordat steeds meer mensen zich aansloten. Hij vertelde heel veel dingen waardoor dit, op het eerste gezicht doodse meer, toch ging leven en heel interessant werd.
Het meer is meer dan 1 miljoen jaar oud, waardoor het een van de oudste meren in Noord Amerika is, en heeft geen uitlaat. In dit meer zijn veel zouten en mineralen terecht gekomen via de omliggende bergen van de Sierra Nevada.
Zoet water verdampt en laat allerlei zouten en mineralen achter waardoor het meer 2,5 keer zo zout, en 80 keer meer alkalisch (zuur) is als de oceaan. Als je je handen erin stopt voelt het water heel zacht aan. Je kunt erop liggen en je voeten zouden omhoog blijven, net zoiets als de dode zee. Hij liet dit ook zien door middel van een proefje, waarbij Maaike en Bas mochten helpen.
Al de torentjes, tufa's genaamd, die je in dit meer ziet zijn gemaakt van kalksteen. Onder de bodem van het meer bevinden zich zoetwaterbronnen. Het zoete water bevat veel calcium, en dit vermengt zich met het zoute water in het meer. Het calcium verbindt zich met het zout, en deze combinatie slaat op de bodem neer in de vorm van kalksteen. Het duurt vele jaren voordat op deze manier een tufa is gegroeid. De tufa's in het zuidelijke deel van het meer zijn naar schatting 200 tot 900 jaar oud.
Deze tufa's waren nooit zichtbaar totdat Los Angeles rond 1941 meer water nodig had voor zijn watervoorziening, en vier van de vijf voornaamste stromen die eerst in het meer uitmondden, verlegde naar de stad. Hierdoor daalde het waterniveau heel hard, met ongeveer 12 meter, en werden deze torentjes zichtbaar.
Een deel van de torens ligt zelfs helemaal niet meer in het water, en de groei van die tufa’s is daardoor gestopt. Gelukkig wordt sinds 1994 dit niet meer toegestaan en heeft men maatregelen getroffen waardoor het waterpeil langzaam weer stijgt. Mono Lake wordt nu beschermd.
De ranger liet zien wat voor beestjes erin leefden, zoals een of andere garnaal, die we allemaal konden vangen, en een vlieg die niet op ons wilde zitten, maar in het water wilde blijven, en door zijn grote aantal als een zwarte vlek op het water lag. Het vliegje legt een vruchtzakje in het water wat je kon eten, wat we ook mochten proberen. Verder kregen we nog uitleg over verschillende vogels en toen hielden we het voor gezien.
We moesten ten slotte nog een lange weg afleggen richting Las Vegas waar we uiteindelijk om een uur of 6 aankwamen.
De camping is net een parkeerplaats voor RV's. Alleen maar asfalt en hoort bij "Circus Circus". En omdat we dat hotel al gezien hadden in Reno, wilden we daar niet weer heen en gingen we verder op de strip rondkijken.
We namen de pendelbus naar het bekende "Excalibur", waar we wat gingen eten.
Hierna nog via wat andere hotels en uiteindelijk wilden we met de pendelbus naar "Treasure Island". Maar de pendelbus kwam maar niet omdat, zoals naderhand bleek, er een bus kapot was gegaan, dus liepen ze meteen heel veel mensen achter.
Toen de volgende bus kwam drong iedereen zich naar binnen via de voor- en achteruitgang (wij ook). De buschauffeur mopperde continue in de microfoon tegen de mensen die in het trapgat stonden, en iedereen werd er heerlijk melig van. De kinderen praten er nu nog over. Tot overmaat van ramp kwam de bus om 23.00 uur nog vast te zitten in het verkeer. Dat was ook niets dus zijn we uiteindelijk uit gestapt en zelf verder gelopen. Eenmaal bij Treasure Island werd er om 23.30 uur een show buiten gegeven de "The Sirens of TI", die we toen ook maar bekeken hebben. Heel grappig, twee piratenboten die elkaar te gronde richten met veel kanonskogels, muziek en vuurwerk.
Uiteindelijk lagen we met z'n allen om 1.00 uur in bed. Veel te laat natuurlijk, maar ach, het is vakantie.

Labels: Amerika, Californië, Las Vegas, Mono Lake, Nevada, Vakantie

posted by Saskia @ 8/21/2007 11:59:00 p.m.