Farmer in the States

Monument Valley & Antelope Canyon

Vanaf het raften gingen we verder naar Monument Valley National park op de grens van Utah en Arizona. Onze rit ernaar toe was in de regen. Het was heel rustig op de weg, en opeens zijn daar die butte's. Een butte is een geïsoleerde heuvel met smalle zijdes en een smalle, platte bovenkant.
Het is heel begrijpelijk dat er hier heel veel westernfilms zijn opgenomen. Overal zijn boeken te koop waarin je kunt opzoeken welke film waar geschoten is.
We reden naar de camping en hadden een prachtig uitzicht. Gelukkig klaarde het op en konden we de laatste uitkomende zonnestralen nog gebruiken om een paar foto's te maken van de in de verte oplichtende buttes.
De volgende ochtend ging Edwin nog even met de kinderen wandelen naar de verstopte boog. Gisterenavond hadden Edwin en ik die tocht ook al gemaakt. Van daaruit kon hij nog een paar mooie foto's maken van o.a. de bekende linker- en rechter handschoen.
We besloten om niet de tour te doen die je over hobbelende wegen door het park brengt, maar door te rijden naar onze volgende bestemming.

En dat was Antelope Canyon. Antelope canyon is een slot canyon. Je rijdt net voor Page een parkeerterrein op, van waaruit je door Indiaanse gidsen met een soort jeep naar de ingang van de upper Antelope Canyon kan laten brengen. Zij begeleiden je ook door de canyon, het is tenslotte Navajo grondgebied. Bij de ingang lijkt op het eerste gezicht niets speciaals te zien. Maar dat verandert direct nadat je door een smalle opening naar binnen loopt, en je je in de magische wereld bevindt tussen de glooiende zandstenen wanden, die prachtige kleuren krijgen in het gefilterde zonlicht.
Upper Antelope Canyon is ongeveer 90 meter lang, de bodem is vlak en erg zanderig door al het zand dat met de veelvuldig voorkomende flash floods mee komt. De wanden zijn hier gemiddeld zo’n 40 meter hoog. Het is echt een heel mooie omgeving. De Navajo indiaan die ons rondleidde, pakte halverwege de wandeling steeds mijn camera om foto's voor ons te maken. In het begin vond ik dat raar, maar naderhand dacht ik: "Ze zal wel weten wat ze doet". Ze had allerlei namen voor de verschillende formaties. Ook liet ze, aan de hand van een fotoboekje, zien hoe hoog of laag sommige stukken een jaar of weken geleden waren. Dit alles door het verschil van de hoogte van de zandbodem.
Toen we aan de andere kant van de canyon waren hoorden we een donderslag, en moesten we van haar weer zeer snel terug lopen. Wij met z'n allen weer als vee bovenin de open pick-up en het begon me toch te waaien. Al dat losse zand vloog tegen je aan en ik kan je vertellen dat dat behoorlijk pijn kan doen. Toen we, na een wildemans rit, eindelijk het parkeerterrein bereikte barste er een onweersbui los. We waren echt precies op tijd, want de canyon wordt dan gesloten.

We gingen naar de Glen Canyon dam. Dit is Amerika's tweede hoogste, half ronde, betonnen dam. We liepen even door het Visitor Centre, maar het is toch nog een beetje moeilijk te bevatten voor de kinderen, dus we lieten de rondleiding onderin bij de turbine's voor wat ze waren en vertrokken voor onze laatste bestemming.

Labels: Amerika, Antelope Canyon, Arizona, Monument Valley, Utah, Vakantie

posted by Saskia @ 8/24/2007 04:30:00 p.m.