Farmer in the States

De kinderen moeten mee, niet voor de vingerafdrukken want dat hoeft pas vanaf 12 jaar, maar gewoon omdat de medewerker van het consulaat de kinderen moet zien.
Dat kon tot voor kort altijd in San Mateo, maar sinds januari moeten Nederlanders hiervoor naar San Francisco of Los Angeles, want daar staat nu de dure apparatuur om de biometrische gegevens op te slaan.
Wij gaan natuurlijk naar San Francisco, maar de medewerker vertelde dat als je in Nevada, Alaska of zelfs op Hawaii woont, je dus ook naar San Francisco of Los Angeles moet. Dat kost je gelijk een fortuin aan tickets.
Wij hoeven gelukkig maar een klein uurtje te rijden en staan midden in "The City", zoals ze hier San Francisco noemen.
Ook hadden we nog pasfoto's nodig die aan de Nederlandse eisen moeten voldoen, en dat kan niet iedereen hier. Gelukkig zit er vlakbij het Consulaat een Notary die weet hoe en wat.
Eerst zijn de kinderen aan de beurt en daarna ik. Mens, je mag niet meer lachen, want je moet een neutrale uitdrukking hebben, er mag niets glimmen aan je hoofd, dus mijn bril moet af.
Naderhand moet Bas ook nog een keer opnieuw, want hij is jonger dan 10 jaar, en dan moet zijn hoofd kleiner op de foto dan van Maaike. We lijken wel criminelen, alleen mist het bordje met het nummer op onze borst.
Daarna door naar het consulaat en we worden helemaal naar de 31e verdieping gestuurd. Dan heb je nog eens een mooi uitzicht vanuit je kantoor!
Nadat bleek dat we gelukkig alle papieren bij ons hadden, de pasfoto's ingeleverd, de vingerafdrukken genomen waren en het geld hadden betaald waren we na een uur klaar.
En nou maar hopen dat alles goed gevonden wordt in Washington DC, want dan gaan ze eerst naartoe voordat ze naar Nederland gaan waar ze de nieuwe paspoorten maken. Daarna komen ze dezelfde route terug en als het goed is hebben we weer gloednieuwe paspoorten binnen een week of 2-3.

Omdat de kinderen hiervoor van school waren hebben we het nuttige met het aangename verenigd en gingen we nog even naar Zeum (spreek uit: Zie-um).
Het was dicht bij het consulaat en nu ook erg heel rustig, waarschijnlijk omdat het onder schooltijd was, en we hebben ons daar prima vermaakt.
Als eerste maakten ze een muziekvideo, die ze na afloop ook nog op een DVD gebrand hebben, zodat ze die aan Edwin konden laten zien thuis.

Daarna gingen we een dansstudio in, waar de dansstapjes opgenomen met een groene achtergrond via een soort van kaleidoscoop werd afgespeeld.
Toen was het tijd voor een digitale workshop. Ze maakten met behulp van de computer een foto van zichzelf en veranderden als eerste de achtergrond. De foto gingen ze daarna met behulp van een versie van Photoshop bewerken.
Heel grappig wat je ermee kunt doen. Haardrachten veranderen, neuzen scheeftrekken, ogen aanpassen. En dat allemaal met een muisbeweging. Het zijn afschuwelijke gedrochten geworden.
Vervolgens moesten we eerst een paar kleipoppetjes maken en daarna werd hen uitgelegd hoe ze een animatiefilmpje met deze poppetjes via de computer konden maken. Dat is werkelijk heel simpel om te doen.
Het was allemaal zeer onderhoudend en gelukkig veel minder kinderachtig dan ik in eerste instantie dacht. Uiteindelijk zijn we tot sluitingstijd bij Zeum geweest.
En toen moesten we San Francisco nog uit zien te komen op vrijdagmiddag, om 5 uur, in de regen, maar de missie was volbracht.