Farmer in the States

Maui

Ok, nog 1 keer dan om het af te leren. Zo gezellig is een leeg huis ook weer niet. We gaan nog 1 keer op vakantie, maar waar dan naartoe? We raadplegen de kinderen en die willen heeeeel graaaag nog een keer naar Hawaï.
Nou is ons visum wel verlengd, maar niet aangepast in ons paspoort, dus een reis buiten Amerika mag niet. Nou ja, mag wel, maar dan moeten we eerst langs een consulaat om het visum in ons paspoort bij te laten zetten, en dat is ook zo'n gedoe.
Nee hoor, Hawaï is een prima optie, en deze keer boeken we Maui. Het voordeel van dit eiland, is dat het een rechtstreekse vlucht heeft vanaf San Jose Airport.
Maui is het op een na grootste eiland van de archipel. Het eiland bestaat uit twee vulkanen, Haleakala en de overblijfselen van de oudere West Maui vulkaan, die door een landengte met elkaar verbonden zijn. Omdat deze landengte als een dal tussen de vulkanische bergen ligt, staat Maui ook bekend als "The Valley Isle".

Dinsdag ochtend vroeg vertrekken we en tijdens onze vlucht moet het Nederlands elftal voetballen voor de halve finale. We zullen er helemaal niets van zien , daarom vraagt Edwin aan de piloot om de tussenstand af en toe door te geven.
Halverwege de vlucht krijgen we te horen dat het 1-1 is tijdens de pauze, en daar blijft de informatie ook bij. Maar gelukkig krijgen we zodra we landen allerlei sms’jes binnen dat we gewonnen hebben.

We verblijven in het bekendste hotel dat er volgens mij op Maui bestaat; Het Grand Wailea Resort Hotel.
Onze hotelkamer bevind zich op de 5e verdieping en blijkt tot onze verbazing voor het balkon ook nog een strook gras te hebben. We hebben een prachtig uitzicht en zitten 's-avonds heerlijk van de wijn en het weer te genieten.

Het grappige in Amerika is, dat stranden over het algemeen publiekelijk bezit zijn, dus niet van de hotels die er op de rand staan. Daardoor kan je meestal (ook hier) via een pad dat aansluit aan het strand gewoon een heel eind wandelen en zie je de ander hotels, huizen en parken vanaf het strand. Ook kan de bevolking op het strand komen, maar daardoor zijn de stranden ook niet zo overvol op sommige plekken, er is altijd wel een plek waar je kunt zitten.

We willen natuurlijk ook wat van dit eiland zien, en kiezen ervoor om naar de andere kant van het eiland, naar het plaatsje Hana te rijden. Onderweg stoppen we om een wandeling te maken, we komen langs hele mooie bloemen en planten. Het is er erg vochtig, warm en klam, dat we blij zijn dat de auto airconditioning heeft.
Onderweg zijn er hele mooie uitzichten, en komen we langs hele bossen van bamboe, we stappen uit om te lunchen en zien golven wild op de rotsen slaan,maar door al dat gekronkel worden we gewoon een beetje draaierig.
We vervolgen onze route, maar de weg wordt zo kronkelig, dat we het uiteindelijke voor gezien houden. Ik begrijp nu dat er T-shirts te koop zijn, met "I drove all the way to Hana".

Een andere dag boeken we een tocht met een boot om te gaan snorkelen. Om kwart over 6 moeten we ons bed uit, want 's-middags wordt de zee een beetje ruwer en kan je haast niet meer snorkelen.
Om 7 uur vaart de boot uit de haven van Kihei naar het plekje Molokini. Dat is een restant van de vulkaan die de vorm van een halve sikkel heeft die voor de kust ligt. Dit plekje is bekend om zijn vissen en vogels. Iedereen heeft een wetsuit aan, want doordat je een tijdje in het water ligt, krijg je het toch koud, en iedereen neemt een zwemslang mee zodat je makkelijker kunt blijven drijven. Heel grappig om iedereen met die zwemslangen te zien. We snorkelen er een uurtje vanaf de boot, en zien allerlei vissen en zelfs een haai! Maar we zien ook de "state fish" de Humuhumunukunukuapua'a. Tja wat een naam, maar Bas weet prima hoe deze vis uitgesproken wordt namelijk; Hoe-moe-hoe-moe-noe-koe-noe-koe-ah-poe-ah-ah.
Na een tijdje vertrekt de boot weer om ergens anders nog een keer aan te leggen en gaan we weer allemaal snorkelen en zien we de zeeschildpadden zwemmen. Hierna nog een barbecue op de boot als lunch en uiteindelijk varen we weer terug naar de haven. Maaike en Bas zijn de enige kinderen die continue met de bemanning praten, en uiteindelijk zitten ze gewoon in de kajuit alsof ze daar horen en krijgen nog meer uitleg over de beesten in deze omgeving.

Doordat het tijdsverschil met Europa 12 uur is, zitten we zondag ochtend vroeg om half 9, met onze ogen net open, rechtop in bed met de televisie aan. De wereldbekerfinale van Nederland tegen Spanje is op. Wat een domper, maar wel heel speciaal om dat zowat aan de andere kant van de wereld te bekijken.

Omdat het hotel veel leuke waterattracties heeft willen de kinderen daar eigenlijk de hele tijd verblijven. Iedere dag moesten ze een nieuw armbandje halen, die als een soort trofee door alle kinderen werden gedragen.


Aansluitend het hotel is het strand met zijn golven waar het ook prima toeven is. Daar stonden strandstoelen en eigenlijk hebben we verder niet veel gedaan. Nou ja, als je boeken lezen niets doen vindt….
Maar op deze manier konden we weer lekker uitrusten voordat onze laatste weken in San Jose beginnen.

Labels: Amerika, Maui, Vakantie

posted by Saskia @ 7/19/2010 03:42:00 p.m.