Farmer in the States: Wakeboarden

donderdag, juli 01, 2010

Wakeboarden

Naast alle verhuisperikelen hebben we ook nog wel wat leuks gedaan. Eind mei werden we uitgenodigd door een stel vrienden om een dagje op hun boot mee te varen om te gaan wakeboarden. Tuurlijk wij willen nog steeds alles proberen.
Wakeboarden heeft raakvlakken met snowboarden, kiteboarden en skateboarden en er worden ook vergelijkbare termen gebruikt.
Wake betekent hekgolf. Wakeboarden is dus boarden (en springen) waarbij gebruik wordt gemaakt van de hekgolf. De wake dient als springplank.

Het gaat bij wakeboarden niet om snelheid, alhoewel de boten behoorlijk hard gaan, maar juist om de stijl en variaties in truckjes.
De eerste keer gingen we naar Lake Anderson, hier vlakbij en lieten de boot te water. Nadat we eerst gekeken hadden hoe het moest, was het aan ons om ook op te staan. Nou heb ik vroeger wel gewaterskied, en het opstaan lijkt er een beetje op, alleen zitten nu beide voeten vast op een plank en je staat dwars op het water, en dat is toch anders. Na vele starts konden we uiteindelijk het gevoel krijgen omdat we eindelijk "even" stonden. Maar het water was redelijk onrustig en door de late regenval nog steeds koud. Wat betekent dat het niet echt lekker was voor beginners, omdat je als dan relatief vaak in het water ligt.
Edwin probeerde het achter een boot van andere vrienden die ook mee waren, maar uiteindelijk was het hem niet gelukt die dag om te kunnen blijven staan.
Twee weken later wilden ze weer gaan en vroegen ons weer mee, maar deze keer gingen we naar hun favoriete plek Discovery Bay in de Sacramento Delta.

Dit is een gebied tussen San Francisco en Sacramento, met een eindeloos netwerk van riviertjes, moerasjes en kanalen. Vroeger werd dit gebruikt door mijnwerkers en de eerste bewoners tijdens de 1848 Gold Rush.

Hier was het water veel rustiger, en de temperatuur zowel van de lucht als van het water warmer. En gelukkig lukte het ons deze keer allemaal om te blijven staan. Edwin ging zelfs al over de "wake" heen, en kwam ook weer terug.
Het wakeboarden is wel een heel ander sfeertje dan zeilen op de (Friese) meren. Bij zeilen zitten de meeste mensen rustig in hun boot te genieten van de geluiden van de wind . Met wakeboarden gaat, zodra je staat, je vooraf aangegeven favoriete muziek, op de iPod hard aan en "board" je over het water.

Niemand maakt zich druk om het riet langs de kant, want dat groeit veel te hard, die paar vissers langs de kant worden genegeerd, en je ziet veel andere wakeboarders langs de kant liggen met biertjes en wijn in hun hand in hun snelle boten.
Zo hebben ze ook allerlei signalen die wij niet kenden. Zodra er iemand in het water ligt steekt er iemand in de boot een klein oranje vlaggetje omhoog zodat de andere boten weten dat er iemand nabij in het water ligt. Ze doen dat ook voor onbekenden, zodra ze ergens midden in het water liggen en zien dat er iemand in het water ligt, steken ze het oranje vlaggetje op.
De bestuurders van de andere boten op het water steken hun vuist in de lucht om aan te geven dat ze de zwemmer/skiër gezien hebben. Deze boten hebben behoorlijk veel PK en zodra iedereen weer aan boord is denderen ze heerlijk over het water met hun speedboten.

Uiteindelijk hebben we nog een tijdje doorgebracht in het vakantiehuis van zijn ouders, waar de kinderen gingen spelen met een surfplank, wat gezwommen hebben en gedobberd hebben met een waterfietsbootje.
Daar leek het heel erg op Langweer, alleen zijn de boten hier "natuurlijk" veel groter, de huizen "natuurlijk" veel groter, er was geen zeilboot te zien, en veel boten hadden een zonnescherm boven hun boot staan op de steiger, omdat je anders letterlijk aan de bekleding schroeit.
Dus van pittoresk was al helemaal geen sprake. Maar gezellig was het wel en zeker nog een keer voor herhaling vatbaar.

Labels: Amerika, Californië, Uitjes, vrienden