vrijdag, februari 12, 2010

Zee olifanten

Eind november gingen we weer eens een keertje naar het strand bij Ano Nuevo.
Dat ligt hier een uurtje rijden vandaan aan de kust en daar zijn de zeeolifanten, oftewel elephant seals, te zien. De mannetjes hebben een soort van slurf, vandaar deze naam.
Je wandelt een half uurtje en dan sta je aan de rand van het strand en zie je de kuddes liggen.
Deze keer bleek dat we het laatste weekend waren voordat ze het strand sluiten. Dit doen ze blijkbaar ieder jaar omdat tussen half december en eind maart de zwangere vrouwtjes aan land komen om te bevallen.
We konden in december toegangskaartjes bestellen om tussen januari en maart met een gids het strand op te mogen om de Elephant seal baby's te zien. Maar voor wanneer dan? Kom je te vroeg dan zie je alleen maar mannetjes, en kom je te laat dan zie je alleen maar de jonkies, omdat de volwassenen hun babies achterlaten. Het was dus maar gokken om in het midden te zitten. Vandaar dat wij februari kozen. En dat bleek perfect te zijn.

Je loopt samen met een vrijwilliger door de duinen tussen de uitgestoten mannetjes met hun littekens en vrouwtjes door. Iedere keer is het pad anders omdat deze beesten natuurlijk ook bewegen, en de gidsen willen het veilig houden voor zowel de beesten als de mens. Hierna kom je bij het strand wat werkelijk vol ligt met grote en kleinere lijfjes.
Hier werd ons de levenscyclus van deze beesten verteld en dat zit nogal cru in elkaar.
Ze spenderen het grootste gedeelte van hun leven op 600 meter diepte in de zee, maar eind december komen de eerste mannetjes aan land.
Die zijn gemiddeld 4,5 meter lang, en wegen rond de 2.500 kilo. Het zijn echt hele grote jongens.
Eenmaal aan land vechten ze behoorlijk heftig met elkaar om de "alpha male" te mogen zijn en dus het hoofd van een harem te zijn. Hierdoor mag hij paren met al de vrouwtjes in dat harem. Het geluid wat bij het vechten hoort hoort maakt hij door lucht te blazen in zijn slurf en dat geeft het geluid als een "motorfiets in een rioolpijp".

Vrouwtjes komen hoogzwanger aan wal en bevallen na ongeveer 3 tot 6 dagen nadat ze aan land zijn gekomen. De pups wegen gemiddeld 34 kilo bij de geboorte.
Ze worden een maand lang gezoogd en gedurende deze maand blijft het vrouwtje aan land en eet helemaal niets. De melk van de moeder bevat 55% vet!
Na deze maand verlaat de sterk vermagerde moeder haar pup, die inmiddels 160 kilo weegt, om de zee weer in te gaan.
Maar ze kan haast niet vertrekken voordat het mannetje haar weer bevrucht heeft.
Je ziet de mannetjes continue richting de vrouwtjes hobbelen, die op hun beurt duidelijk laten weten daar "nog" niet van gediend te zijn, omdat ze nog zogen.

Sommige onervaren vrouwtjes komen op een minder gunstig stuk aan wal waar het strand behoorlijk kort is. Dit is niet goed, omdat de zee bij een hoge golf de baby's meespoelt. De jonkies kunnen nog niet zwemmen, en daardoor verdrinken ze. Op deze strandjes zie je dus ook de dode jonkies liggen. De volgende keer weet het vrouwtje ook dat ze daar niet moet zijn, maar beter naar een plek kan gaan waar meerdere vrouwtjes zijn, wat vaak ook ietsje hoger ligt.
Rond maart, zijn de meeste volwassenen weer vertrokken en de pups die dan "weaners" heten moeten zelf leren om te zwemmen, voedsel te vinden en om te overleven.

Zodra ze de zee ingaan, moeten deze beesten heel diep duiken omdat de haaien voor de kust weten dat de jonkies de zee in zullen komen, en worden ze door deze haaien opgegeten.
Haaien kunnen niet zo diep als deze "elephant seals" duiken, maar ja eerst zal je toch door die ondiepe laag heen moeten.....

Labels: , ,