zaterdag, maart 10, 2007

Annie

Net als een paar maanden geleden wilde ze nu ook weer meedoen met het YPT (Young Peoples Theatre), een theatergezelschap die steeds musicals opvoert. Vorig keer hebben ze in The mystery of Mother Goose gespeeld, en nu was Annie aan de beurt.
In december hebben ze hiervoor auditie gedaan. Tot onze verbazing waren ze allebei weer uitgekozen uit 300 kinderen. Ze werden gecast voor straatjongen en straatmeid. In januari begonnen de repetities en daar hebben ze wekelijks 2 a 3 keer geoefend. En ik maar heen en weer rijden. De repetities duurden ook nog eens 2 a 3 uur.
Ook deze keer moesten de ouders zelf voor de kostuums zorgen. We kregen voorgeschreven wat ze aanmoesten. Het moesten laagjes zijn, donker van kleur, zonder merknamen. Het zijn tenslotte straatkinderen die leven onder de bruggen van New York ten tijde van de grote depressie, in de zogenaamde Hoovervilles. Ik ben hiervoor naar 2e hands winkels van de Goodwill geweest. Goh, wat je daar voor spullen kunt kopen. Haast alle kledingstukken waren tussen de 1 en 5 dollar. Maar die waren zelfs nog te mooi, dus ik ben bezig geweest met knielappen naaien, ontkleurder, chloor en bruine verf om de zwarte overalls vooral oud en gebruikt te laten lijken.
Afgelopen woensdag was de generale repetitie en mochten de ouders foto's maken, tijdens de normale voorstellingen is dat verboden.
De eerste uitvoering van Annie zit erop. Nog 12 uitvoeringen en dan hebben we weer een normaal leven.

Tomorrow, tomorrow, I love ya, tomorrow, You're only 12 times away...

Labels: , ,

3 Comments:

At zondag, maart 11, 2007 12:56:00 a.m., Anonymous Anoniem said...

Leuk hoor, dat de kids van theater houden! Je hoopt maar dat ze later nog weten dat je als ouder altijd voor ze in de weer bent geweest! (ritje na ritje)

 
At zondag, maart 11, 2007 7:21:00 p.m., Anonymous Anoniem said...

This brings back memories!! Mijn dochter deed in Amsterdam audities voor Annie, wat in Carré uitgevoerd zou worden (en daarna op toernee). Van de 1800(!) kwam ze tot de laatste 30, waarvan er 10 doorgingen. Zij werd gecast voor het jongste weesmeisje, maar er was er een die net zo goed zong en kleiner was, dus ging het (na 3 audities die op tv uitgezonden werden!) niet door. Achteraf een geluk, want 2 weken later hoorden we dat we naar Amerika zouden verhuizen...
Jammer dat jullie niet iets zuidelijker wonen, dan waren we zeker komen kijken! Succes!

 
At woensdag, maart 14, 2007 4:15:00 a.m., Anonymous Anoniem said...

Tje wat een boel uitvoeringen. Dat is inderdaad veel rijden voor mama. Maar alleen al voor de ervaring en enthousiasme van de kinderen hebben we dat er graag voor over, toch?

 

Een reactie posten

<< Home