Miles of Smiles
Vrijdag ben ik naar Citizenship and Immigration Services geweest omdat ik een Social Security nummer wil aanvragen.Met dit nummer zou ik eventueel mogen werken. Maar voordat ik dit nummer krijg moet ik eerst hier een werkvergunning halen. Dit duurt standaard 3 maanden vanaf de aanvraag. Ik heb er vreselijke verhalen over gehoord, maar voor mij gaat het tot nu toe allemaal goed.
Ik heb het formulier namelijk via internet ingevuld omdat dat mij sneller lijkt te gaan. Maar ik moest toch 1,5 maand wachten voordat ik een afspraak kreeg om een vingerafdruk en een digitale foto te laten nemen. Die afspraak was afgelopen vrijdag.Nadat ik binnen kwam moest ik eerst weer een formulier invullen en dit laten zien aan een security man. Hij gaf mij een nummer en ik moest toen gaan zitten op de rode stoelen. Ik werd meteen gehaald door iemand die alleen maar zei; "You sit here", want ik moest op een stoel gaan zitten. "You come here", want ik moest naast hem gaan staan. "Your indexfinger here", voor de vingerafdruk. "You must sit there", want ik moest weer ergens anders gaan zitten. "You must take picture, no glasses and no smile", want ik mocht niet lachen op de foto. Heel vriendelijk allemaal. Ik kreeg een geel briefje mee dat ik in een doosje moest stoppen en dat was het. Na 10 minuten stond ik weer buiten. Nu maar wachten op de werkvergunning.
En zaterdag werd de Walk-a-Thon gelopen. Je mocht van 9 tot 3 uur lopen. In eerste instantie hadden de kinderen helemaal geen zin om daar naar toe te gaan, dat komt ook omdat ze niet wisten wat het nou precies inhield (en wij ook niet).
Ze noemen het ook wel de Miles of Smiles. De rondjes die de kinderen moeten lopen zijn ongeveer ter grootte van twee voetbalvelden.
Langs de afgezette route staan allemaal ouders die opletten dat ze goed lopen, en ze hebben water en gatorade, en sommigen stonden met een waterspuit. Het is tenslotte nog best warm hier.
Op het schoolplein zelf waren allerlei kraampjes neergezet met versnaperingen, tussen de middag kon je er broodjes hamburger en hotdogs kopen.
Er werd een silent auction gehouden voor een uitje met de juf/meester. Dit varieerde van een lunch en film tot samen naar een boekenwinkel of naar Bamboola (een kinderspeelpark), of zwembad. Ik ben langs de bordjes met biedingen gelopen en het meeste werd toch wel geboden voor de directrice, die had staan; alleen voor grade 3 t/m 5 (=groep 5 t/m 7) "Principal for a day en lunch". Hierop werd al $ 315,= geboden!
De kinderen kregen bij iedere 5 rondjes een prijsje zoals een waterfles, tickets om mee te dingen naar rondeprijzen etc. Dit alles werd ook nog opgeluisterd door een DJ die muziek draaide. Al met al was het erg gezellig.
Nadat de kinderen 20 rondjes op hun bordje afgetekend hadden zijn we naar huis gegaan. En dat ging onder protest! Maar nadat we ze verteld hadden dat ze volgend jaar weer mee mochten doen gingen ze gewillig mee.
Het is natuurlijk ook heel leuk als je samen met je klasgenootjes rondjes kunt lopen.
Ze noemen het ook wel de Miles of Smiles. De rondjes die de kinderen moeten lopen zijn ongeveer ter grootte van twee voetbalvelden.
Langs de afgezette route staan allemaal ouders die opletten dat ze goed lopen, en ze hebben water en gatorade, en sommigen stonden met een waterspuit. Het is tenslotte nog best warm hier.
Op het schoolplein zelf waren allerlei kraampjes neergezet met versnaperingen, tussen de middag kon je er broodjes hamburger en hotdogs kopen.
Er werd een silent auction gehouden voor een uitje met de juf/meester. Dit varieerde van een lunch en film tot samen naar een boekenwinkel of naar Bamboola (een kinderspeelpark), of zwembad. Ik ben langs de bordjes met biedingen gelopen en het meeste werd toch wel geboden voor de directrice, die had staan; alleen voor grade 3 t/m 5 (=groep 5 t/m 7) "Principal for a day en lunch". Hierop werd al $ 315,= geboden!
De kinderen kregen bij iedere 5 rondjes een prijsje zoals een waterfles, tickets om mee te dingen naar rondeprijzen etc. Dit alles werd ook nog opgeluisterd door een DJ die muziek draaide. Al met al was het erg gezellig.Nadat de kinderen 20 rondjes op hun bordje afgetekend hadden zijn we naar huis gegaan. En dat ging onder protest! Maar nadat we ze verteld hadden dat ze volgend jaar weer mee mochten doen gingen ze gewillig mee.
Het is natuurlijk ook heel leuk als je samen met je klasgenootjes rondjes kunt lopen.
Labels: Amerika, Californië, dagelijkse dingen, Instanties, kinderen, school
posted by Saskia @ 10/09/2005 09:30:00 p.m.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home