Termieten
In onze straat was weer een huis ge-"tent". En omdat dat hier toch wel regelmatig voorkomt dacht ik; "dat moeten jullie ook weten".
Omdat het hier zo droog is leven er ook andersoortige beestjes, en dus ook drywood termites. Dit zijn termieten die droog hout eten. Nou, en dat is hier wel te vinden hoor. Alle huizen zijn sowiezo van hout gemaakt. Het lijken misschien heel stevige huizen, maar het is een groot luciferdoosje, met een laagje plamuur erover.
Deze "drywood termites" gedijen prima in dit droge klimaat. Ze komen dan ook vooral voor in het
zuidelijke gedeelte van Noord Amerika.
Dus als er termieten worden geconstateerd dan wordt de termietenbrigade gebeld en die komen dan je huis "tenten".
Op deze
link kan je zien hoe ze dat dan doen.
Dit wordt ook vaak uit voorzorg gedaan als je een huis koopt, gewoon omdat het dan toch al leeg is.
Alles wat levend is; mensen, planten, huisdieren, moet worden verwijderd en dan wordt je huis helemaal ingepakt en luchtdicht afgesloten. Er wordt gas ingespoten en dan kan je drie dagen later weer je huis in. Alles wat levend was is nu dood, inclusief termieten.
Het gas wat gebruikt wordt (sulfuryl fluoride of methyl bromide), heeft blijkbaar helemaal geen geur.
Het ziet er wel vrolijk uit vind ik zo'n tent over je huis.
Misschien iets om die irritante
oven-, of zilvervisjes in Nederland uit te roeien?
Maaike's 8e verjaardag
Omdat mijn vader hier was heb ik niet veel geblogd. Ik zal het in gedeeltes opschrijven, want we hebben natuurlijk niet stilgezeten.
Na alle hectiek van de voorstellingen van Mother Goose, werd onze kleine meid op maandag de 13e, al 8 jaar! Ze wilde dit met haar vriendjes vieren bij de bowlingbaan.
De tafel was versierd met een grote kegel waaraan ballonnen hingen. Op deze kegel mochten de gasten hun naam schrijven voor de jarige Job die ze daarna mee kon nemen naar huis als aandenken.
Nadat ieder kind zijn schoenen had aangetrokken, mochten ze allemaal bijna 2 uur bowlen en er was pizza en drinken. Het enige wat wij moesten verzorgen was de taart, en de goody bags. Dat zijn de snoepzakken, maar hier stop je er een paar kleinigheidjes in.
Nu moet Maaike nog een bedank kaartje schrijven en die moeten we dan opsturen. Vorig jaar was het een Nederlands feestje thuis, deze verjaardag was heel Amerikaans. Ik moet zeggen dat dit een stuk relaxter was.
's-Middags zijn we met ons 5-en naar het
Winchester Mystery House gegaan. Dat is een huis verbouwd door Sara Winchester, de weduwe van een
wapenfabrikant.
Doordat ze niet snapte waarom er zoveel rampspoed op haar weg kwam is ze bij een medium terecht gekomen en die vertelde haar dat alleen uitbreiding van het huis de geesten zou verjagen van de mensen die door de wapens van haar familie waren gedood.
Hierdoor heeft ze 38 jaar lang 365 dagen per jaar, timmermannen in haar huis gehad, tot aan haar dood in 1922. Dit resulteerde in een bizar huis met 2000 deuren, trappen die nergens heen leiden, 47 open haarden, 17 schoorstenen, 160 kamers, waarvan 40 slaapkamers, 10.000 ramen waarvan er veel met Tiffany glas waren. Na de grote aardbeving in 1906 was een gedeelte van het huis zwaar beschadigd en heeft ze dat gedeelte afgesloten. Hierna is ze aan de andere kant van het huis verder gaan bouwen.
Ze was de eerste met een lift in huis, ze had veel, voor die tijd, "moderne' snufjes, zelfs een thermostaatkraan.
Het was inderdaad een bizar huis, de rondleiding duurde een uur, en dan heb je nog niet alle kamers gezien. Gelukkig liep er een gids mee, want je bent binnen de kortste keren de weg kwijt.
Daarna bij een Japans restaurant aan de
Teppanyaki gegeten, want dat blijft haar favoriet, en Maaike mocht - als jarig Jobje - natuurlijk kiezen.
Eenmaal thuis ging ze voldaan slapen als een 8-jarige.
Mystery at Mother Gooses place
Na 2 maanden ernaar toe geleefd te hebben was het dan eindelijk zover. Het toneelstuk "Mystery at Mother Goose's Place", waar de kinderen zoveel voor geoefend hadden werd eindelijk opgevoerd.
Vorig jaar gingen de kinderen nog naar Nederlandse toneelles. Maar dit jaar wilde Annette geen kinderklas doen omdat ze weer richting Nederland zullen gaan.
Maar ze had wel de interesse gewekt van Maaike en Bas om toneel te spelen.
Toen we hoorden dat er bij de Young People's Theatre Co in San Jose (YPT) toneel werd gegeven, wilde de kinderen dat ook doen.
Na eerst een auditie te hebben gedaan, mochten ze beide meedoen in dit toneelstuk.
Ze werden uitgekozen om de Merry Old Souls van Old King Cole te spelen.
Het hele stuk werd gespeeld door 40 kinderen van 5 t/m 11 jaar.
Het is een verhaal met de figuren uit het Amerikaanse rijmpjes boek Mother Goose.
Al deze rijmpjes zijn samengebracht in een toneelstuk. In dit stuk gaat een detective de "mogelijke" moord van het klunzige ei Humpty Dumpty onderzoeken.
Hierbij komt de detective in het land van Mother Goose en loopt daar alle figuurtjes zoals; Humpty Dumpty, Jack & Jill, Jack & the Cow, TomTom, Old Woman in the Shoe, 3 Bears, Jack be Nimble, 3 Blind Mice, etc., tegen het lijf. Zij gebruiken dan al hun rijmpjes als alibi.
Voor wie nog wat opfrissingen nodig heeft, zijn
hier verschillende rijmpjes te vinden, van enkele figuren die in dit land rondliepen.
De kinderen hadden allemaal kostuums aan die de ouders zelf moesten (laten) naaien, inclusief de schoenen. Op de dagen van de uitvoeringen werden ze ook geschminkt.
De woensdagavond was voorbestemd voor ouders,
de kinderen stelden zichzelf een voor een voor en de ouders konden dan foto's maken. Er werden enkele liedjes gezongen en wij mochten vragen aan ze stellen. Het leek wel een persconferentie, maar dan op kinderniveau.
Op donderdag hadden ze 1, op vrijdag 2, en zaterdag 3 voorstellingen.
De eerste echte uitvoering met echt betalend publiek was dus donderdagavond, op mijn verjaardag. Een mooier cadeau dan 2 stralende gezichtjes kan je niet van ze krijgen.
Prachtig om daar allebei je kinderen te zien staan en dan na afloop vragen ze hoopvol of ik het leuk vond. Túúrlijk.
In onze straat was weer een huis ge-"tent". En omdat dat hier toch wel regelmatig voorkomt dacht ik; "dat moeten jullie ook weten".
Op deze link kan je zien hoe ze dat dan doen.
