Pumpkin party
Net als vorig jaar hielden we dit jaar weer een pumpkin carving party. En ook dit jaar hadden we prachtig weer. Tja, dat je allemaal buiten kunt zitten, is zelfs hier, eind oktober, ook niet meer 100% zeker.
Maar we hadden geluk want we konden wel allemaal buiten zitten, het was zelfs te warm om in de zon te zitten.
Gelukkig hebben we een overkapping en daar gingen de meeste toch onder zitten.
Deze keer hadden we weer eens wat andere gerechten gemaakt, zoals spinnen van chocolade en chow mein, rotte appels met wormen en een afgehakte hand in de groentedip gezet.
Natuurlijk moesten we ook dit jaar de hersenen weer maken, maar deze keer wilden Maaike en Bas dat het drie verschillende kleuren waren. Het is heel leuk om met ze te koken, zeker nu ze wat ouder worden en ze ook snappen dat alles afgewassen moet worden, voordat je aan het volgende gerecht kunt beginnen.
Iedereen nam ook nog wat te eten en knabbelen mee, zoals de traditionele pumpkin bread, koekjes en dips. Omkomen van de honger hoefden we in ieder geval niet.
Nadat de pompoenen gesneden waren gingen de kinderen massaal verstoppertje spelen, de volwassenen kletsten en dronken wat en zo werd het een gezellige middag.
Nadat iedereen weer vertrokken was, en wij de boel weer opruimden, kwamen we erachter dat er nog mummies in de oven lagen.
En dat terwijl ik nog zo gezegd had; "Als we die in de oven laten liggen, vergeten we ze vast."
Tja, zo kwam er toch nog een griezel uit de "kast" gevallen. Helemaal in de Halloween spirit, toch?
Boooe Hoooooo
Labels: Amerika, Californië, Halloween, vrienden
Red Ribbon Week
Deze week was het de jaarlijkse "Red Ribbon Week".
Tijdens deze week, die jaarlijks gehouden wordt tussen 23 en 31 oktober, worden de kinderen aangemoedigd om een gezonde, alcohol- en drugsvrije levensstijl aan te nemen.
Het is allemaal
begonnen toen in 1985 de politieagent Enrique „Kiki“ Camarena, die bij de narcotica afdeling werkte, werd ontvoerd terwijl hij undercover werkte in Mexico. Nadat hij en zijn collega vermoord werden terug gevonden, spelden de bewoners in zijn geboorteplaats Calexico, Californië, ter ere van hem rode satijnen linten op.
Het rode lint werd hun symbool voor preventie en om de vraag van onwettige drugs te verminderen.
Sinds 1988 werd de eerste Nationale Red Ribbon Week afgekondigd door het Amerikaanse Congres en gesteund door Ronald en Nancy Reagan.
Het is nu de grootste anti-drugscampagne in Amerika voor jonge kinderen.
Er worden allerlei activiteiten in de klas en met de hele school gehouden.
Alle leerlingen krijgen de eerste dag een rode armband als ze willen beloven dat ze geen alcohol, drugs en tabak zullen gaan gebruiken. Ze moeten deze armband de hele week dragen.
Op woensdag werd gevraagd om allemaal een rood shirt naar school te dragen en de kinderen die dat deden kregen dan een beloning. De hele school ziet dan echt rood.
Gedurende de hele week krijgen ze voor van alles en nog wat een "Red Ribbon-potlood, boekenlegger, vaantjes en stickers.
Aan de hekken rond het schoolplein hangen rode linten. En op het schoolplein hangt een groot stuk rood papier, waarop de kinderen hun naam tijdens de pauzes kunnen schrijven om, als het ware hun handtekening onder hun belofte te zetten.
Nu maar hopen dat ze ook écht gaan doen wat ze zichzelf beloven.
Labels: Amerika, Californië, kinderen, San Jose, school
De boodschappentas
Eindelijk begint het hier nu ook door te dringen, het is beter voor het milieu als je een eigen boodschappentas meeneemt naar de winkel. Je krijgt zelfs $0,03 korting op je boodschappen als je een eigen tas meeneemt. Dus dat helpt in deze tijd van economische malaise.
Normaal gesproken worden je boodschappen direct na het betalen voor je ingepakt. Automatisch gebeurt dat hier in een klein plastic zakje, maar als je papier wilt moet je dat even zeggen.Alles gaat in die kleine tasjes, met als gevolg dat zelfs een beetje boodschappen al gauw zo’n 6 plastic tasjes opleveren. Handig om weer te hergebruiken als vuilniszakje in de keuken.
De eerste keer dat ik een eigen tas meenam vonden ze dat nogal verwarrend, want wat moesten ze nu doen met het vlees, dat altijd even apart in een plastic zakje gestopt wordt i.v.m. besmettingsgevaar voor de rest van de boodschappen. Toen ik zei dat het allemaal gewoon in de grote tas mocht geloofden ze me niet helemaal en vroegen ze het dus bij ieder volgend item opnieuw. Ja, alles mag daarin. Ze vonden me maar een vreemde troela denk ik, want wie wil nou alles in een grote tas stapelen?Een andere keer liep ik met mijn karretje met boodschappen over het parkeerterrein naar mijn auto en werd, in het Engels, aangesproken door een dame die vroeg of ik Nederlandse was? Inderdaad hoe zie je dat? Kijk ik ben dan wel lang, maar om dan meteen aan te nemen dat ik Nederlandse ben? Nee hoor, antwoordde ze, nu in het Nederlands, ik herken de boodschappenkrat, dat is zo lekker Hollands. En inderdaad ik krijg zo vaak opmerkingen over de krat; wat handig, hoe doe je dat, het lijkt wel toveren, waar heb je die gehaald, en meer van dat soort opmerkingen.
Tegenwoordig wil men hier ook "groener” en dus milieubewuster leven. De waterwegen liggen vol met plastic zakjes en dat moet nu afgelopen zijn.
Bij de meeste winkels kan je nu herbruikbare tassen kopen, maar ze zijn allemaal van het kleine formaat, niet zoals wij de AH-, Super de Boer en C1000 tassen hebben.
Alleen de Costco heeft grotere formaat tassen, je kunt ze kopen in pakketten van 3 tegelijk, dus het gaat de goede kant op.
Maar nu sprak ik weer iemand die me vertelde hoe fijn dat toch was, zo'n grote Costco tas, ze waren zo handig om de opgevouwen was in te vervoeren naar de bovenverdieping want je kunt ze om je schouders hangen en dus meerdere tassen tegelijkertijd meenemen???? Ze heeft nu een tas voor elk gezinslid. En iedere keer als ze boodschappen doet vergeet ze de tassen mee te nemen, en koopt ze weer een setje bij de Costco.
Mijn hemel, snappen ze nu nog niet dat die dingen voor boodschappen zijn en dat die gewoon in de auto horen te liggen.
Het blijven ook consumeerders.
Labels: Amerika, Californië, dagelijkse dingen, winkels
De huizenmarkt
Tja, het zal niemand ontgaan zijn, tenzij je op een onbewoond eiland zit om daar struisvogel te spelen, maar de economie heeft het moeilijk. Niet alleen van de faillissementen van de banken en zelfs landen, maar ook de mensen die hun hypotheken niet meer kunnen betalen. De wijk waar wij wonen is tot nu toe nogal rustig qua gedwongen verkopen en inzakkende huizenprijzen, maar de kranten staan er nu toch ook bol van.
De huizenprijzen in onze omgeving stegen tot voor kort nog steeds, dat is nu afgelopen. Het ene na het andere te koop staand huis doet een prijsaanpassing.
Je ziet ook steeds meer en langer bordjes van makelaars in de tuinen staan, samen met de Halloween- en de verkiezings vlaggetjes. Indien ze niet verkocht worden komt er een "Te huur" bord in de tuin. Op die manier proberen de eigenaren toch nog om de maandelijkse hypotheek binnen te krijgen.
De echte gedwongen verkopen, de zgn. foreclosures, zie ik in onze wijk nog niet, maar de kranten gaven vorige week aan in welke wijken in San Jose ze nu met dit fenomeen te maken hebben. Het komt echt wel dichterbij. Ze zitten niet in de problemen omdat ze hun banen kwijt zijn en de hypotheek nu niet meer kunnen betalen, maar het gaat meestal fout omdat ze een hypotheek hebben afgesloten waarbij de rente na verloop van een aantal jaren automatisch omhoog gaat, de zogenaamde 'sub-prime hypotheken'.
In tegenstelling tot Nederland waar je tot ongeveer 30% van je jaarinkomen aan hypotheek kon lenen, mocht je hier tot het belachelijke bedrag van 80% gaan. Tja, dan moet er natuurlijk niets mis gaan ander heb je de poppen aan het dansen.
Anderen hebben hun rente slechts voor vijf of tien jaar vastgelegd, en ondanks de lage rentekoers, komen ze toch in de problemen omdat de bank bij het vastleggen van een nieuwe rentetarief strengere voorwaarden stelt.
Het probleem van leegstaande huizen hier is dat de bank in principe de sleutel heeft. Het huis wordt letterlijk teruggegeven aan de bank. Het huis wordt dus niet meer onderhouden; de tuin niet bijgehouden en het eventuele zwembad wordt niet gefilterd. Het probleem van zo'n ongefilterd zwembad is dat er allerlei ongedierte in kan gaan broeden, zoals muggen, en is dus een potentieel gevaar voor het West Nijl Virus. Hiervoor hebben ze helikopters rondvliegen die groen uitziende zwembaden en andere waterpoelen signaleren en dan de eigenaren daarvan op de hoogte stellen, zodat ze daar wat aan moeten doen.
Indien het gras niet gemaaid en gesproeid wordt, dan is dat dorre gras erg vatbaar voor vuur. En aangezien de herfst hier nog niet is begonnen is dat een reëel gevaar.
Het huis ziet er al gauw niet onderhouden uit, en daar hebben dan de buren weer last van, want vandalen kunnen zo ongestoord hun gang gaan, er waren zelfs meldingen van dieven die de koperen pijpleidingen onder het huis uitgehaald hadden om het koper te verkopen.
Nu heeft San Jose daar een afdeling voor die tot een jaar geleden 1 inspecteur in dienst had om dat soort huizen in de gaten te houden. Nu heeft deze afdeling 20 mensen rondlopen.
Deze controleurs mogen ook boetes uitdelen indien er nalatig wordt omgegaan met het onroerend goed.
Wij zijn blij dat we hier huren, alhoewel, dan moeten de eigenaars natuurlijk niet hun huis willen verkopen.
Labels: Amerika, Californië, economie, huis, San Jose
Net als vorig jaar hielden we dit jaar weer een pumpkin carving party. En ook dit jaar hadden we prachtig weer. Tja, dat je allemaal buiten kunt zitten, is zelfs hier, eind oktober, ook niet meer 100% zeker. 
Deze keer hadden we weer eens wat andere gerechten gemaakt, zoals spinnen van chocolade en chow mein, rotte appels met wormen en een afgehakte hand in de groentedip gezet. 
Nadat de pompoenen gesneden waren gingen de kinderen massaal verstoppertje spelen, de volwassenen kletsten en dronken wat en zo werd het een gezellige middag.
Tja, zo kwam er toch nog een griezel uit de "kast" gevallen. Helemaal in de Halloween spirit, toch?
