Weer weg
Wij gaan op vakantie!
Edwin heeft nog 2 weken vrij genomen en we gaan bepakt en bezakt, met tent en oeps nog steeds geen grondzeil, slaapzakken en ander klein grut. Nog maar vlug even naar de REI (spreek uit Ar ie ai) gereden om wat benodigdheden te halen. Vorige keer toen we gingen kamperen hadden we onze dekbedden en een paar doorgewinterde kampeerders bij ons. Dus als we toen wat vergeten hadden, dan brachten zij wel uitkomst.
REI is een hele leuke outdoor winkel, en op donderdag en zaterdag mag je jezelf inschrijven als je lid bent, om te gaan klimmen. Nou dat wilde onze kinderen natuurlijk nog wel eens doen. De vorige keer bij Lake Tahoe vonden ze geweldig.
Na een wachttijd, en nadat we natuurlijk een verklaring hadden ondertekend, moesten ze
schoentjes en een harnas uitzoeken, ze werden gezekerd en kregen uitleg wat ze allemaal moeten zeggen en in welke volgorde, en welke knopen ze gebruiken. (Ja opa, ze gebruiken hier ook een achtknoop, maar dan een dubbele).
Ze hebben verschillende moeilijkheidsgraden van muren en nadat je de eerste muur hebt gehaald, kan je door naar de volgende muur. Maaike en Bas hebben allebei de eerste muur gehaald. De tweede muur heeft ook allerlei gaten en spleten die je moet gebruiken, en is dus iets moeilijker. De tweede muur hebben ze allebei halverwege gehaald, hoewel Bas iets verder kwam dan Maaike. Maar toch, ik vind het heel knap en zij vinden het heel erg leuk om te doen.
Ondertussen hadden wij ons karretje volgeladen en zijn we dus klaar om weer weg te kunnen.
Wij zullen vanaf maandag naar Redding rijden om daarna vulkanen te bekijken in
Lassen Volcanic Park. Daar willen we kamperen en een paar dagen blijven. Het zal wel een stuk koeler zijn, want het park ligt op 2000 meter hoogte. Van daaruit gaan we naar
McArthur Burney Falls, en dan naar
Mount Shasta. Vervolgens via een stukje Oregon naar het noordwestelijk puntje van Californië om daar het
Redwood National Park aan de kust te bekijken. Via de kust zullen we dan weer rustig naar San Jose rijden. Over 2 weken zijn we weer thuis en horen jullie of het de moeite waard was.
Heet, heter, heetst
Oh, moeder wat is het heet!
Ik weet wel dat het in Nederland ook heet is, alleen hier is het toch nog een paar graden warmer. Het is nu al een paar dagen op een rij tussen de 40 en 45 graden Celcius in de schaduw. Hier heet dat temperaturen in the triple digits (boven de 100°F). ‘s-Nachts koelt het af tot een graad of 25 in huis. Wij hebben geen airco maar wel een ventilator, en die staat 's-nachts aan. Mensen vluchten overal heen om de hitte te ontlopen.
Er zijn mensen die gewoon hotels boeken omdat daar airconditioning is. De airco's en ventilatoren zijn in veel winkels uitverkocht.
Wij gingen afgelopen weekend ook ergens heen waar we hoopten op wat koelere temperaturen.
Zaterdag zijn we naar het
Exploratiorium in San Francisco geweest.
Het grappige is dat we wel van dit museum wisten, maar afgelopen zomer bedachten dat we hier wel op een regenachtige dag naar toe konden. Maar naar dit soort dingen ga je dus heen als het buiten bloedheet is.
Het is een heel leuk wetenschappelijk museum waar je alles aan mag raken. Dingen zoals geluid, magnetisme, licht en zwaartekracht kunnen we onze kinderen al best goed uitleggen. Maar andere onderwerpen, zoals de werking van motoren en DNA onderzoek, daar zijn ze nog te klein voor, maar dat maakt dat het voor volwassenen ook een erg interessante plek is. Hier zullen we nog wel vaker komen.
Zondag hadden we besloten om naar de
Boardwalk van Santa Cruz te gaan. Het is daar wat koeler en de kinderen vinden de kermisattracties daar geweldig.
Het meest bekend is de "
Giant Dipper", een houten achtbaan uit 1924.
Bas was heel blij want vorig jaar was hij nog te klein, maar dit jaar mocht hij (met veel geluk) wel mee. Nadat we op de pier gegeten hadden en zelfs een vest aantrokken - het was inmiddels 22 graden - reden we om 21.00 uur weer richting San Jose. We hadden een tijdje in de file gestaan en ondertussen waren de kinderen in de auto in slaap gevallen. Toen we rond 22.00 uur bijna thuis waren, viel het ons op dat het wel erg donker was in de buurt. Wat bleek; door de hitte hadden verschillende
transformatoren het begeven en zaten we dus in complete duisternis. Binnen in ons huis was het inmiddels 34 ° C geworden.
De overbuurman kwam naar ons toe om lucifers voor kaarsen te vragen en vertelde dat zij die middag - om verkoeling te zoeken- naar de bioscoop in de mall waren gegaan. Daar bleek een transformator het na een uur begeven te hebben en moesten ze allemaal de bioscoop en de mall uit. Dat gaf nogal wat chaos. Toen ik hem vroeg of ze dan wel geld terug hadden gekregen, ontkende hij. Meteen daarna dacht ik dat dat waarschijnlijk weer een zeer Hollandse opmerking was.
Nadat we eerst allerlei kaarsen strategisch neer hadden gezet hebben we de slapende kinderen uit de auto getild en op bed gelegd.
Ze sliepen gewoon door gelukkig.
Edwin en ik namen, voordat we naar bed gingen, nog een duik in ons koele (30°C) zwembad en van daaruit gingen we meteen op bed liggen. Dan is het nog om te doen. De volgende dag rond 14.00 uur was er weer stroom. Maar 's-avonds om 19.00 uur was het weer raak. Weg stroom. Aangezien wij electrisch koken, moesten we dus op zoek naar een restaurant, maar ja, sommige hebben wel noodaggregaten voor het voedsel, maar om nou te gaan eten in een stikheet restaurant, daar voelde we ook niet veel voor. Dus maar weer verder gereden in de cabrio. Uiteindelijk bij Aqui terechtgekomen en lekker kunnen genieten van de airco en Mexicaans eten. De stroom is toen gelukkig al om 22.00 uur terug gekomen.
Je gelooft dit toch niet, ieder jaar is het hier warm, dus dit zal ook wel geregeld gebeuren, waarom veranderen ze dat dan niet. Ach, mijn wijze man had ooit opgemerkt dat er zich hier toch wel af en toe onderontwikkelde taferelen afspeelden, en ook nu kon hij dat herhalen.
Voorlopig blijft het zo warm, de kinderen liggen de hele tijd in het zwembad, de PC is uit want het lijkt wel een vliegtuig dat op wil stijgen en ik doe ook niet veel meer dan de deuren dichthouden en koel eten en drinken maken.
Edwin is iedere keer blij als ik hem bel, in zijn airco kantoor, want dat betekent dat de telefoon het nog doet, en er dus stroom is.
Morgen ga ik met een vriendin en haar kinderen naar het strand in
Capitola. Daar is het wat koeler.
Blijkbaar is
klagen over het weer niet alleen voorbehouden aan Nederlanders, want Californiers kunnen er ook wat van.
Jury Service
Toen ik van de week de post uit de brievenbus haalde, was ik behoorlijk verbaasd. Daarin lag een brief van de ‘Superior Court of California’.
Het eerste dat bij me opkwam was: "een boete" (erg hoor, maar ik verwacht er twee). Toen ik Edwin vroeg of ik het goed had gelezen bleek inderdaad dat ik opgeroepen werd om in een jury te zitten. En wel van 14 tot en met 18 augustus. Ik kan 24 uur van te voren bellen of via internet kijken naar welke plek ik moet.
Getsie, daar heb ik helemaal geen zin in! In een jury zitten is iets waar je niet zomaar onderuit kan. En dit valt ook in een tijd dat wij graag nog even een weekje weg willen.
Waarschijnlijk word ik toch afgewezen want ik ben geen US Citizen.
Maar ik vraag me toch af hoe ze aan mijn adres komen, want alle officiële instanties weten toch dat ik een Legal Alien ben.
Phone home.......
Weer thuis
Omdat ik problemen heb om foto's toe te voegen, zullen we het deze keer zonder moeten doen. Ik denk dat ik aan mijn foto-limiet zit en moet even nadenken wat ik ermee ga doen.
Maar ik weet dat sommige zitten te wachten op een verhaaltje dus bij deze een korte impressie van wat we in de afgelopen 3 weken gedaan hebben.We vlogen op 22 juni naar Nederland en werden daar door Opa en Ger met de trein opgehaald. Vanaf Schiphol zijn we met z'n allen per trein doorgereisd naar Zwolle om door Opa en Oma ontvangen te worden in hun vernieuwde huis. Hier konden we even bijkomen van de vlucht. Het ongemak van een jetlag viel eigenlijk reuze mee, het duurde 1 dag en daarna waren we alweer gewend.
's-Zondags zijn we met de huurauto naar Eindhoven gereden om met ons hele gezin neer te strijken bij Yvette in Veldhoven. Dit werd onze uitvalbasis voor het zuiden.
We zijn in ons eigen huis, dat nu verhuurd is aan Amerikanen, geweest. Heel gek om je eigen huis te zien, met meubels die niet jouw zijn smaak zijn.
Op maandag zijn de kinderen naar hun oude school gegaan en hebben daar een hele dag meegedraaid. Ze vonden het erg grappig en heel leuk om de klasgenootjes weer te zien.
Het tweede weekend weer naar Zwolle en daar hebben we met Edwin's familie het weekend in Zwolle doorgebracht.
Hierna zijn we naar
Langweer gegaan, waar Edwin's ouders een vakantiehuisje hebben. Dat is heel prettig want dan heb je weer een eigen thuis. Hier hebben we gezeild, gezwommen, met de surfplank en op het speeltoestel gespeeld, totdat Maaike naar binnen kwam omdat er een stuk van haar voortand af was gestoten door de ringen. Dus naar Sneek om een tandarts te raadplegen. Die heeft er een stukje aangeplakt en nu zie je er niets van, maar leuk was anders.
Edwin en ik zijn een keertje terug geweest om een rondje Eindhoven, Nijmegen en Utrecht te maken om nog wat mensen te ontmoeten, terwijl Opa en Oma op de kinderen pasten.
Terug in Friesland hebben we in St. Nicolaasga gekeken naar een wedstrijd Ringsteken met paarden. Hierna kwamen de van G-tjes naar Langweer en hebben we nog meer gezeild, gezwommen, geborreld en vooral gekletst. Tijdens de ene mindere dag zijn we naar de bioscoop in Joure geweest waar we
Over the Hedge, in het Nederlands, hebben gezien.
Opa en Ger zijn een paar dagen in Langweer geweest en met hen hebben we de
Rembrandt route gevaren.
Zaterdag hebben we de bij 25 graden Celsius de
NK Klunen in Langweer meegemaakt.
Nog een rondje gevaren en een rondje gefietst om een laatste blik te werpen op het Friese landschap, en toen werd het weer tijd om in te pakken en terug te vliegen naar San Jose.
Kortom:
We hebben de buren, vriendjes en vriendinnetjes groot en klein, ouders, neefjes en nicht, broers en schoonzussen gezien.
Gelunched, geborreld, gegeten, gelachen, en lekker bijgekletst.
Heerlijk mueslibrood, suikerbrood en volkorenbrood (zonder honing), extra belegen kaas en filet American gegeten.
We hebben bezoekjes gebracht aan de tandarts, kapper, opticien.
Gewinkeld bij de AH, C1000, Hema, H&M, Esprit en Bijenkorf.
Mensen ontmoet bij hen thuis, in de stad en in de speeltuin.
Verjaardagen van Yvette, Opa en Tom meegemaakt.
Wat gaf nou een "
Hè, was dat al?" gevoel;
de limonadeflessen van Fanta, de doorzichtige limonadeblikjes, sommige huisjes in Langweer, de C1000, de hoeveelheid tanden die ook bij de neefjes wisselt, RTL7 en Talpa.
Niet zoveel verschil, dus we zijn nog niet ver-Amerikaanst.
Wat gaf nou een "
Oh ja, dat is zo" gevoel;
De korte openingstijden van de winkels, parkeergeld betalen, de kleinere koelkasten en wasmachines, de val van het kabinet, de koppeling die je moet intrappen als je wilt schakelen, dat je de versnelling bij het wegrijden niet in z'n 3 kunt laten staan, maar echt in z'n 1 moet zetten, de mensen die je zowat omver rijden in de winkels, dat de auto's vlak langs je fiets scheuren, het roken in restaurants -beginnend op Schiphol-, dat rechts voorrang heeft en dat iedereen een mening heeft over alles en niets, de files.
Maar vooral de gezelligheid en de vertrouwdheid waarmee je toch na de eerste paar zinnen weer verder gaat.
Het waren drukke maar gezellige weken.
Tot de volgende keer, bij jullie of bij ons!
Wij gaan op vakantie!
schoentjes en een harnas uitzoeken, ze werden gezekerd en kregen uitleg wat ze allemaal moeten zeggen en in welke volgorde, en welke knopen ze gebruiken. (Ja opa, ze gebruiken hier ook een achtknoop, maar dan een dubbele).
