Liefdadigheid
Een van de dingen waar ik op school verantwoordelijk voor ben, is de jaarlijkse Food Drive voor de
Second Harvest Food Bank. In gewoon Nederlands heet dat de inzamelingsactie voor de Voedselbank. Ik doe dit nu voor het 4e jaar en had er nog nooit over geschreven, dus werd dat hoog tijd.
(De foto is ook van 2 jaar geleden).Het is altijd in november, net voor de feestdagen, het wordt daarom ook wel de Holiday Drive genoemd.
Dit houdt in dat ik bij de Second Harvest alle benodigdheden bestel, zoals tassen, enveloppen, posters en de tonnen. Een ophaalschema samenstel en de contactpersoon voor de Second Harvest ben.
Ik maak verschillende flyers en organiseer een aantal ouders die op een ochtend op school een envelop vastnieten aan de tassen die dan weer gedistribueert worden in de klassen. Iedere familie krijgt een tas en kunnen die dan, gevuld met voedsel, in de tonnen op school deponeren. Het is ook mogelijk om geld te doneren, zelfs online.
Het liefst heeft de Food Bank ingeblikte tonijn, groente, fruit, chili en soep, pindakaas, muesli, vruchtensappen en dat soort etenswaren.
In de wekelijks envelop van school, waarin hun werkjes, een brief van de juf met de nieuwe spellingswoorden en andere activiteiten zitten, stuur ik een flyer mee om de mensen eraan te herinneren dat de food drive nog steeds aan de gang is.
Op de laatste dag houden we een zgn. popcorn actie, waar de kinderen direct na school voor 1 dollar, of een blik voedsel, een zakje popcorn kunnen kopen. Dit werkt altijd erg goed. De school heeft een popcorn machine en die maïskorrels zijn echt niet duur. Ik stink na dat uurtje popcorn verkoop een uur tegen de wind in, maar het is wel effectief.
Dit jaar liepen de eerste weken van de fooddrive erg stroef. Natuurlijk is dat te wijten aan de dalende economie. Second Harvest heeft dit jaar ook een veel grotere aanvraag voor voedsel gekregen. Normaal gesproken geven bedrijven behoorlijk wat geld aan deze instantie, maar het aanbod van de bedrijven is met 50% gedaald.
Vorig jaar stroomde de 4 tonnen op school iedere week echt over, dit jaar waren er wekelijks net 2 vol. Maar na een dringende laatste flyer van mij met de huidige stand van zaken kwam er gelukkig nogal wat voedsel binnen. Uiteindelijk hebben we $353,= en 540 kilo voedsel opgehaald. Niet slecht voor een school met ruim 600 leerlingen.
Ook Cisco doneert geld en uren aan goede doelen en verplicht de werknemers om onder werktijd uren te geven. Edwin heeft zich deze keer met zijn team verdienstelijk gemaakt om een middag het Leger des Heils te helpen om de voedselpakketten samen te stellen.
Ze moesten allemaal de lege dozen halen, achter hen stonden pallets met de verschillende ingrediënten. Iedereen stopte zijn hoeveelheid van dat ingrediënt in de doos en schoof deze door naar de volgende persoon, die stopte er dan het volgende in net zolang totdat de dozen gevuld waren. De laatste sloot de dozen en zette ze dan weer op een pallet zodat ze gedistribueerd konden worden.
Aan het eind van de rit moesten ze alle lege dozen platstampen, weggooien en opruimen. Het is behoorlijk hard doorwerken, maar het geeft je heel veel voldoening.
Wij kunnen ons gelukkig prijzen dat we deze instanties kunnen helpen vanuit onze luxe posities.
Fijne feestdagen allemaal!
Labels: Amerika, Californië, Instanties, San Jose, school
De tas
Tja, en dan krijg ik de rare opdracht van
Andrea, om aan de hele wereld mijn tas te laten zien. Erger nog, om hem om te kieperen en alles te benoemen wat erin zit. Iedere kettingbrief, hoe zielig, prachtig of wat dan ook wordt door mij linea recta naar de prullenbak gestuurd. Ik doe daar niet aan mee. Dit is net zoiets, maar onschuldiger, en op deze manier kom je weer eens wat nieuwe bloggers tegen, dus vandaar dat ik er (zij het met tegenzin) ook aan meewerk.
Want, wie zit daar nou op te wachten? Eigenlijk wil ik er ook iets anders mee doen, want wie is nou geïnteresseerd in een agenda, IPod, portemonnaie, kam, lipgloss, tampons, pleisters, zonnebril op sterkte, chequeboekje, zonnebrand, telefoon, kortingsbonnen, zakmes, vijl, fototoestel e.d.? Niemand toch, vandaar dat ik nu mijn tennistas laat zien. Is ook een tas en ik gebruik hem heel vaak, want wij zijn stereotype expats. Dat betekent in ons geval dat Edwin werkt, en ik niet. Heb ik geen tijd voor want ik moet tennissen.Het is een tas die ik gekregen heb voor mijn verjaardag. Het is een handig rugzakmodel, zodat ik hem ook makkelijk op de fiets kan gebruiken. Niet dat ik op de fiets naar de tennisbaan ga, maar het zou dus kunnen.
Daarin zit normaal gesproken mijn telefoon (nu niet want die zit in mijn andere tas), zonnebrand, tennisracket, tennisballen, tenniscap, baseball cap, en ook weer tampons en pleisters. Een telefoonlijst van onze tennismaatjes zodat we elkaar kunnen bereiken indien we iemand tekort komen. Het flesje water, haarelastiekje, pen, een sharpie en een ballenhouder.
Ernaast staat mijn andere tas om niet helemaal recalcitrant te zijn.
Dus, dat was mijn tas. Interessant? Vast niet, maar nu weten jullie in ieder geval ook dat ik tennis.
En dan geef ik nu het hengsel door aan
Christel in San Francisco,
Mirjam in Pleasanton en
Eliesin Sunnyvale. Allemaal hier relatief in de buurt, dus dames;
- Kieper je tas om en vertel wat over de tas en de inhoud.
- Plaats een link naar diegene van wie je het hengsel kreeg.
- Laat vervolgens 3 andere bloggers dezelfde opdracht uitvoeren en leg een link naar deze 3 bloggers.
Succes!
Labels: Amerika, Californië, dagelijkse dingen
Sinterklaas
Hoewel wij hier geen sinterklaas vieren, -want de kinderen weten hoe die vork in de steel zit-, was er toch even een kort Sinterklaas sfeertje in huis.
Wat wilde nou het geval; Sinterklaas liet afgelopen dinsdag een pakje bezorgen via de post, en op de buitenkant van dit pak stond niets anders dan dat het een "gift" was, geen afzender, niets van dat al.
Dus toen ik het postpapier eraf haalde zag ik dat het een, in sinterklaaspapier, ingepakt cadeautje was. Er zat een klein gedicht geplakt, bovenop een groter gedicht, en ging als volgt;
Van Sint voor familie de Boer,
Graag openen met zijn allen,
En niet deze voorwaarde verknallen,
Want jullie weten: ook hier in San Jose lig ik op de loer.
Nou toen durfde ik het verder ook niet meer te openen en heb het pakje in de openhaard gelegd.
Die openhaard gebruiken wij hier niet want ik ben bang als ik die aan steek dat het hele huis in de hens vliegt. Gordijntje dicht en de kinderen zagen er niets van.
Vrijdagochtend even vlug wat chocolade munten gekocht want de kinderen wisten wel dat het Pakjesavond in Nederland was. Het Sinterklaas journaal werd hier namelijk iedere avond gekeken op de PC.
Vrijdagmiddag heb ik samen met de kinderen pepernoten gebakken, en toen kwam weer de vraag of ze echt geen cadeautjes kregen. Nee natuurlijk niet, we gaan hier Kerst vieren. Toen ze even niet keken heb ik het openhaardgordijn geopend en het snoep en wat pepernoten gestrooid. Het koste toch nog wat opdrachten van Edwin en mij voordat ze in die kamer het licht aan gingen doen en ze het eindelijk zagen. Dikke pret natuurlijk.
Na het lezen van het hele gedicht, wat een kompleet A4-tje was, konden we het uitpakken.
Het was een spel "Ik hou van Holland". Hartstikke leuk, we hebben het meteen opgezet en gespeeld.
Dank je wel Sint en Piet!
Labels: Amerika, Californië, feestdagen, Sinterklaas
Monarch Butterfly
Omdat het prachtig weer was en we al een paar dagen vrij hadden, want we hadden hier het Thanksgiving weekend, wilden we weer eens wat doen en gingen we zondag naar Santa Cruz. Daar overwinteren momenteel de
Monarch Butterflys.
We namen deel aan een rondleiding met een ranger zodat we nog meer van deze rups, pop en uiteindelijk de vlinder te weten kwamen.
Jaarlijks vliegen miljoenen monarchvlinders van het westen van Amerika en Canada naar zuid Californië en Mexico om te overwinteren,
Vlak bij de Natural Bridges is een kleine canyon waarin een bos groeit met eucalyptus bomen en daar overwinteren veel van deze monarch vlinders. Door de canyon zijn ze voldoende afgeschermd van de wind, en de eucalyptus bloeit in de winter waardoor de vlinder genoeg voedsel vindt. Ideale omstandigheden om de winter door te komen dus.
Vanaf half oktober tot eind februari zijn er ongeveer 100.000 vlinders te vinden.
Als ze vliegen zijn ze goed te zien, maar zodra ze in de bomen bij elkaar hangen zijn ze moeilijk te vinden. Ze clusteren namelijk bij elkaar en dan lijken het net verdorde blaadjes en zie je ze vlug over het hoofd. De oranje kleur zit maar aan een kant van de vleugels. De naam Monarch butterfly is gegeven door patriotten die de vlinder voor het eerst zagen en door de oranje kleur aan de koning Willem van Oranje moesten denken.
Gedurende het voorjaar en de zomer gaan de vlinders die hier overwinteren naar het westen van de Rocky Mountains. Daar vinden ze onderweg genoeg milkweed. Dat is de enige plant die de rups eet.
Volwassen monarchs leven in de zomer 2-5 weken, en de vlinders die eind zomer/herfst volwassen worden leven 8-9 maanden om daarna de reis terug te kunnen maken.
Je moet er niet teveel herrie maken, want de vlinder is nogal gevoelig voor geluid.
Het verschil tussen een mannetje en een vrouwtje is te zien aan de dikte van de strepen. Als we meer van deze vlinders in de tuin zouden willen werd ons aangeraden om
milkweed in de tuin te zetten.
Het is heerlijk om zo dicht bij huis, met heerlijk weer door de natuur te kunnen lopen op een zondagochtend.
Labels: Amerika, Californië, Santa Cruz
Een van de dingen waar ik op school verantwoordelijk voor ben, is de jaarlijkse Food Drive voor de Second Harvest Food Bank. In gewoon Nederlands heet dat de inzamelingsactie voor de Voedselbank. Ik doe dit nu voor het 4e jaar en had er nog nooit over geschreven, dus werd dat hoog tijd. (De foto is ook van 2 jaar geleden).
