Schoonmaken
Schoonmaken, het is echt een noodzakelijk kwaad.
Hier komen de (meestal Mexicaanse)
huishoudelijke hulpen vaak met een busje waaruit dan 2 tot 4 vrouwen springen bewapend met stofzuiger, emmers en sprayflessen.
Ik wilde eigenlijk liever gewoon een betrouwbaar persoon zoals ik in Nederland ook had.
Ik ging eens navraag doen bij de mensen op school en de buren.
Overal kreeg ik dezelfde verhalen; iedere keer als ze geweest is was er iets gebroken, de andere verstopt alles, of ze poetsen toch niet op de manier dat je graag zou zien. Tja, dacht ik, kwestie van communicatie, je kunt toch zeggen wat je gedaan of anders gedaan wilt hebben.
Oké, ik heb hier geen betaalde baan, maar ik vond het toch zonde van mijn tijd, dus hadden we afgelopen winter een hulp. Inderdaad, hadden. Ik heb ze nu niet meer en waarom niet? Nou...
Ik had haar adres via, via gekregen. Ze kwam binnen, liep door het huis en vertelde mij dat het $ 65,- zou kosten.
Hoe vaak had ik haar nodig? Nou kwam in Nederland onze hulp iedere week, maar ik was een beetje achterdochtig en vroeg haar om eens in de twee weken te komen.
Dat deed ze braaf, de eerste paar weken kwam ze 4 uur en naderhand werd het steeds minder. Ze zei niets, althans niet tegen mij, maar kreeg wel voortdurend telefoon, wilde niets drinken en ging aan een stuk door. Ik vond dat wel prima.
Maar toch begon het me te irriteren dat ze nooit iets liet liggen waar het lag.
Wanneer Yadira geweest was lag alles ergens anders. Al onze kleren die op de stoelen in de slaapkamers lagen waren anders opgevouwen, alle spullen die in de badkamer lagen waren verdwenen in de lades en kastjes eronder. De bedden waren opgemaakt zoals je in hotels ziet.
Dus begon ik de dag voordat ze zou komen, alles al op te ruimen, zodat ik in ieder geval wist waar het lag.
Ze boende de magnetron van binnen erg grondig, deed geen keukenkastjes af aan de buitenkant, deed de kinderstoelen nooit af, dweilde de keuken (waar vinyl ligt) en als ik daarna over de vloer liep, plakte ik eraan vast. Geen idee hoe ze dat deed, want ze gebruikt mijn spullen, en ik heb dat nooit.
Kortom iedere keer irriteerde het mij dat ze kwam en op het laatst deed ze er nog geen 2 uur over. Als ze dan weg was ging ik de keuken- en de badkamervloeren opnieuw doen, zodat ze niet meer plakten, haalde ik alles weer uit de kastjes en lades.
Hoezeer ik ook een hekel heb aan het schoonmaken van een huis, ik had een nog grotere hekel aan het feit dat ze weer zou komen. Dus komt ze niet meer. Sinds afgelopen juni al niet meer. Consequentie is wel dat ik afgelopen 2 dagen weer heb staan poetsen.
Ik poets nl. niet volgens een vast wekelijks schema zoals mijn moeder altijd deed.
Pascal en Vera zijn weer terug naar Nederland en vrijdag komen Yvette en Daphne, dus ik heb niet veel keus, het moest nu toch echt weer een keer.
Maar niemand plakt nu aan de vloer, en ik weet nog steeds alles te liggen. En mocht je iemand weten........
9/11
Vandaag is het precies 5 jaar geleden sinds "Nine-eleven", dus dat Amerika via de Twin Towers werd aangevallen. Het was de hele dag op de radio en waarschijnlijk ook op de televisie te zien. Wat mij vandaag vooral opviel was dat er veel meer Amerikaanse vlaggen hingen aan de huizen.
Op school hebben ze met z'n allen, weliswaar in de klas maar met de deuren open, gezamenlijk een lied gezongen.
De tekst was vorige week al een keer geoefend, en bij Maaike in de klas lagen er briefjes op de bureautjes met de tekst erop.
Ik was al aan de overkant van de straat maar door die open deuren hoorde ik het natuurlijk wel.
Ze zongen:
We are the kids, we are the kids, we are the kids of America! (2x)
And we're proud to be Americans, where at least we can be free.
And, we won't forget the men who died to give that right to me,
And we'll gladly stand up next to you and defend her still today,
For there is no doubt, we love this land, God bless the U.S.A.!Ik vind het goed dat ze er even bij stil staan, maar het koste me toch wel heel veel voorzichtige uitleg vorige week, waaròm die stoute, boze, mensen dat allemaal gedaan hadden met die vliegtuigen.
Tja waarom...?
Labor Day and Spirit Day
Goh, zijn wij even druk geweest afgelopen weken.
Vorig weekend was het Labor Day weekend, dat betekende maandag een extra vrije dag.
Wij maakten hier natuurlijk weer gebruik van en zijn het weekend weg geweest om te kamperen.
We vertrokken naar het
Hendy Woods State Park. Dit ligt boven San Francisco, in
Mendocino County, door het
wijngebied, richting de kust. Het is 3,5 uur rijden vanaf ons huis. Grappig om te merken dat je binnen zo korte tijd uit de drukte van de stad komt en dan met je tentje in de rust van de reusachtige Coastal Redwoods staat. Deze keer waren we met 5 gezinnen oftewel 9 kinderen en 9 volwassenen.
De camping ligt aan de Navarro River waar we ook een middag hebben doorgebracht.
De kinderen vingen er kikkertjes en maakten met z'n allen een groot fort om de kikkervisjes in te bewaren; de mannen struinden de rivier af en gingen aan de overkant in het zand zitten (met een blikje bier); de vrouwen zaten op de kiezels bij het eten (en de drank) en kletsten. Goh, wat hadden we het zwaar.
Op de camping waren ook afgebroken sequioa's en daar kan je in klimmen, met de stepjes kan er rond gereden worden, je kunt met ballen gooien, voetballen, en er is altijd wel iemand om mee te spelen, kortom een lang weekend wat weer vlug voorbij ging.
Afgelopen dinsdag werd ik gevraagd om het aanspreekpunt te zijn voor de 3rd graders, want ik ken al zoveel moeders.......
Oke, ik ben inderdaad niet het meest introverte persoontje dat er rondloopt dus; Ja hoor dat wil ik wel zijn.
Er was een Simonds Spirit Day te organiseren voor vrijdag.
In dit geval zorgde de 3rd grade voor ruim 40 watermeloenen. Ik trommel dan ongeveer 15 vrijwilligers (moeders) van de 3rd grade op en we beplakken de picknicktafels met papier en gaan gewapend met snijplank en groot mes alle watermeloenen te lijf. Als ze allemaal gesneden en uitgespreid zijn over de tafels komen de kinderen uit alle klassen (ruim 500) en dan eten we met z'n
allen de watermeloenen op.
Dit is om de kinderen duidelijk te maken dat het een beetje einde zomer is (nog steeds 28 graden Celcius) en om weer een nieuwe eenheid te vormen met de school.
Een moeder vroeg of we volgend jaar dit ook niet met druiven konden doen.........
