Ornament exchange
Sinds de zomervakantie tennis ik op woensdagochtend 2 uur, met dames van mijn eigen speelsterkte. De groep is steeds wisselend omdat er altijd wel eens mensen zijn die niet kunnen.
Omdat ze hier helemaal in de kerstsferen zijn werd er een round robin (=tossen)
gehouden, samen met een ornament exchange.
Iedereen schreef zijn naam op een tennisbal en gedurende 2 uur werden alle speelsterktes door elkaar gehusseld en speelde we partijtjes, met op de achtergrond kerstmuziek.
Alleen hadden we deze keer ook allemaal voor eten gezorgd. Iedereen had zich opgegeven om bepaalde gerechten en/of drinken mee te nemen.
Na (en tijdens) het tennissen gingen we met z'n allen lunchen. Er was een groepje actief bezig geweest om half 9 om de hele boel aan te kleden, inclusief kaarsjes, kerstrozen en de buitenhaard was aangestoken.
Maar ja, deze spullen laten we natuurlijk niet daar achter, dus begonnen ze de
decoraties te verloten. En nadat alle spullen een eigenaar hadden gekregen begonnen we met de ornament exchange.
Iedereen had een ornament gekocht t.w.v. maximaal $10,= en dat leuk ingepakt. Toen begon het spel.
De eerste tennisbal werd getrokken en diegene mocht een cadeautje uitpakken. De tweede tennisbal werd getrokken en diegene mocht een cadeautje uitpakken, of ervoor kiezen om het reeds uitgepakte cadeautje af te pakken. Met als gevolg dat de "gedupeerde" een nieuw cadeau mocht uitpakken, en dan was nummer 3 aan de beurt. Het afpakken mocht maar 3 keer met een bepaald ornament gebeuren, daarna was het veilig. Zo ging het verder totdat het laatste cadeau een eigenaar had gekregen.
De ornamenten verschilden van, heel mooie glazen kerstbal, tot vreselijk kitscherig geëmailleerde margarita glazen en knalroze flamingo's met gouden schoentjes die allemaal in de boom konden hangen.
De "oh's" en "ah's" en "that's sooooo cute" waren niet van de lucht.
We hebben erg gelachen. Om half 2 ging iedereen tevreden naar huis met een nieuw ornament voor in de kerstboom.
Ik heb een notenkraker "gescoord". Wel zo handig, die kan ik neerzetten, want dit jaar hebben we geen kerstboom op gezet. We gaan woensdag naar Nederland om daar Kerst en Oud en Nieuw te vieren.
Wij wensen jullie allemaal fijne, gezellige en vooral gezonde feestdagen! Tot volgend jaar!
Labels: Amerika, Californië, dagelijkse dingen, feestdagen, San Jose
The Nutcracker
Zaterdag zijn we naar de matinee voorstelling van het ballet
The Nutcracker geweest, uitgevoerd door het Ballet van San Jose. De
notenkraker is een Ballet uit 1892 op muziek van Tsjaikovski, gebaseerd op een sprookje.
Omdat het sprookje tijdens de kerst speelt wordt het voornamelijk in Amerika vooral rondom de kerstdagen uitgevoerd. En overal zie je hier nutcrackers in de winkel staan.
Toen we bij de schouwburg aan kwamen, stonden er buiten enkele figuranten van het ballet, die graag met de kinderen op de foto wilden. Binnen zong er een koor kerstliederen.
Gelukkig hadden we vooraf de samenvatting gelezen, zodat de kinderen ook wisten waar het over gaat.
In het kort gaat het over een kindje dat tijdens kerstmis een pop van haar peetoom krijgt in de vorm van een Notenkraker. Hij vertelt er het verhaal bij, dat de pop eigenlijk een prins is, die betoverd is door een gemene muizenkoning. 's-Avonds beleeft het meisje het verhaal in haar dromen, verslaat de muizenbaas, de betovering wordt verbroken en het meisje gaat met de prins mee. Via verschillende landen komen ze uiteindelijk aan bij zijn kasteel, zij wordt prinses en ze leefden nog lang en gelukkig.
Tot onze verbazing kende Bas al aardig wat van de nummers van Tsjaikovski. Dit komt doordat zijn juf op school elke maand muziek van een bepaalde componist uitzoekt en die tijdens de momenten dat ze voor zichzelf moeten lezen, draait. En blijkbaar wordt er toch naar geluisterd.
We hebben erg genoten van de uitvoering, en van de muziek.
In veel films wordt de orkest-suiteversie van dit ballet gebruikt. Zo werd in de Disneyfilm Fantasia de suite gebruikt, net als in de film Peter Pan waar Tinkelbel werd begeleid door de
Dans van de Suikerboonfee.
Er werd mooi gedanst en er waren ook een aantal humoristisch momenten. Behalve dans, was er genoeg te zien v.w.b. de aankleding, de kostuums en de decors.
Tijdens de pauze konden we goed in the orkestbak kijken naar alle instrumenten.
Wel hebben we vol verbazing gekeken naar de kleding van de bezoekers. Een middagje tijdens de kerstijd naar het ballet, betekent "netjes" aankleden. Van jong tot oud hadden ze de kerst kleren van zolder gehaald; flonkerende bloesjes, glimmende pakken, hoge hakken en meisjes in lieflijke jurkjes. Gelukkig waren er ook genoeg mensen in spijkerbroek, en waren we niet helemaal "under-dressed" in onze kleren.
Het was een prachtige middag, de kinderen hebben net als wij genoten van de dans en de muziek, ze konden goed navertellen wat ze gezien hadden. En wij weten weer wat meer over ballet en Tsjaikovski, en wie weet komen we er wel nog een keer.
Labels: Amerika, feestdagen, San Jose, Uitjes
Maskers
Het was van de week 's-middags tijd voor een van de Art Vista lessen. Deze keer waren de maskers van de 4th graders aan de beurt. En ik hielp mee. Wij hadden alles al buiten klaargezet;
waterbakjes, plastic over de tafels én het zitgedeelte, stiften, vaseline, en keukenrollen.
De kinderen moeten eerst zelf een badmuts of haarband op, een t-shirt, of plastic zak met uitgeknipte gaten, over hun shirts aan, en veel vaseline over hun gezicht smeren. Natuurlijk mochten ze de wenkbrauwen niet vergeten. Dat alleen al gaf veel hilariteit.
Vervolgens lagen er allerlei maten, vooraf geknipte, stukken gips die ze zelf in een bakje met water moesten dopen. Het overtollige water eraf wrijven en hierna werden ze door de partner in laagjes op het gezicht gelegd.
Er werd uitgelegd waar ze voor extra versteviging moesten zorgen en dat het gips goed glad gewreven moest worden. Dit is belangrijk zodat het er straks mooi glad uitziet als ze de maskers gaan decoreren.
Ook moesten ze vooraf beslissen of ze de monden open of gesloten wilden houden.
Als de ene klaar was, werd er gewisseld en was de andere aan de beurt. De "ieks" en "jaks" waren niet van de lucht zodra het eerste lapje gips op de gezichten kwamen.
Na een half uurtje waren de maskers zo goed als opgedroog
d en moesten ze gekke bekken trekken onder hun maskers zodat het gips loskwam van de huid.
Toen kregen we weer nieuwe geluiden te horen: "Auw" en "that hurts" want er zaten natuurlijk altijd wel een paar haartjes tussen het opgedroogde gips en die trek je dan mee.
Vooral de jongens konden er wat van. Maar ze waren zeer behulpzaam naar elkaar toe, en iedereen bewonderde elkaars maskers.
Uiteindelijk lagen alle maskers in een paar dozen en nu moeten ze goed opdrogen en wachten ze tot we ze gaan decoreren. Maar dat zal in het nieuwe jaar gebeuren.
Wij konden uiteindelijk alle kinderen helpen met het schoonvegen van hun gezichtjes en het opruimen van de buitenboel. In ieder geval gingen de kinderen met erg gladde gezichtjes die dag naar huis.
Labels: Amerika, Californië, kinderen, kunst, school
Bullies
's-Ochtends was er wederom een assembly in de cafetaria van een schrijfster. Deze keer ging het om het boek
Simon's Hook van
Karen Gedig.
Zij vertelde het
boek, dat over pesten ging, met behulp van enkele kinderen die de rollen speelden. Zij was zelf de pestkop, gewapend met een vishengel en papieren vishaak. Ze maakte duidelijk dat je niet moet "bijten" in de vishaak van degene die pest.
Daarvoor gaf ze 5 handvatten aan de kinderen, hoe ze dat zouden kunnen doen. Maar waar ze nog meer op hamerde was dat je niet de hele dag bezig moet zijn om die pestkop te ontwijken, of er boos of verdrietig om moet worden. Dan verpest je zelf je dag en dan doe je geen leuke dingen. Dus dan wint de pestkop.
Je hebt ook de keus om níet te bijten. En wie verandert er dan? In ieder geval het humeur van de gepeste. Want je kunt anderen niet veranderen, je kunt alleen jezelf veranderen. Als Simon zou hebben gewacht tot de pestkop zou veranderen, dan zou hij nu nog wachten en ongelukkig zijn. Als we wachten totdat anderen aardig tegen ons doen, dan is dat het enige wat we doen; we wachten. En de rest van de tijd zijn we ongelukkig.
Je kunt in de "vishaak" bijten en dus de speelbal worden van de "visser" of de haak compleet negeren, erom lachen, afleiden, beamen, of juist helemaal niets doen. Het was de kinderen duidelijk. Ik hoop maar dat ze eraan denken als ze een keer echt gepest worden.
Ze had nog een ander boek
Katie's Rose dat vertelde dat iedereen moest wachten totdat ze volledig zouden bloeien. Niet iedereen kon evengoed in rekenen of taal zijn. Maar als we het zouden blijven proberen dan groeien we ook en als we het bijltje erbij neergooien dan groei je dus niet. Ze verduidelijkte dat met 2 ballonnen. Iedere keer als ze het probeerde dan blies ze er een beetje lucht in. De ene ballon was binnen de korste keren vol, en na veel heen en weer geroep was uiteindelijk de andere ballon ook vol.
Deze boodschap was dat je zeker niet bij de pakken neer moet gaan zitten, maar blijven proberen en dan zal het uiteindelijk wel lukken.
Ze deed het op een heel leuke manier die de kinderen erg aansprak. Ik vind het altijd heel knap als al die kinderen geconcentreerd naar iemand kunnen blijven luisteren. Het is tenslotte niet de makkelijkste doelgroep.
Uiteindelijk was het half 11 en vond ik dat ik wel weer genoeg wijze woorden had gehoord en was toe aan een lekker kopje koffie.
Labels: Amerika, Californië, kinderen, San Jose, school
Sinds de zomervakantie tennis ik op woensdagochtend 2 uur, met dames van mijn eigen speelsterkte. De groep is steeds wisselend omdat er altijd wel eens mensen zijn die niet kunnen.
gehouden, samen met een ornament exchange.
decoraties te verloten. En nadat alle spullen een eigenaar hadden gekregen begonnen we met de ornament exchange.
