Pumpking carving feast
Afgelopen zondag hadden we vrienden en bekenden uitgenodigd om bij ons hun pompoenen te komen snijden.
De meeste gaven er gehoor aan en kwamen uitgerust met pompoen en gereedschap om 1 uur aan bij ons huis.
Het is zo leuk om hier naar een winkel te gaan en dan al die onzinnige Halloween spullen te kunnen kopen onder het mom van "We hebben toch een feestje".
Zo hadden we natuurlijk allerlei bordjes, glazen en bestek. Maar ook een opblaasbadje waar we het drinken in kunnen leggen met ijs, een mal om met Jello hersenen te maken, en een zaagje op batterijen zodat je niet zo'n lamme hand krijgt van het snijden.
Tja, waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan, nietwaar?
Het was zondag erg warm en zonnig, dus het eten moest zo ver mogelijk onder de overkapping staan, zodat het niet zou verpieteren. Iedereen begon meteen met het leeghalen van de pompoen om er daarna het patroon op te tekenen. Zoals de foto's al aangeven is het een zeer serieuze aangelegenheid...
Nee hoor, de kinderen speelden, nadat ze klaar waren met het snijden, naar hartelust in en om het huis in het zonnetje en samen met de margarita's die Michael maakte werd het een zeer gezellige middag.
Het resultaat was natuurlijk pas echt 's-avonds te bewonderen.
Happy Halloween!
Labels: Amerika, Californië, feestdagen, Halloween, vrienden
Aardbeving
Vanavond om 4 minuten over 8 zaten Maaike en Edwin in de speelkamer en Yvette, Bas en ik in de keuken een spelletje regenwormen te spelen. Ineens begon de vloer te trillen en keken we allemaal verbaasd op. Het leek alsof er een zeer zware vrachtwagen door de straat reed. We keken naar buiten en zagen dat het huis bewoog, de keukenlamp bewoog en de vloer trilde.
Edwin was de eerste die zei dat het een aardbeving was. Hij duurde ongeveer 10 seconden. Maar alle oefeningen die de kinderen geleerd hebben en alle dingen die we gelezen hebben, pasten we niet toe. Eigenlijk moet je onder de tafel gaan zitten, of onder de deurpost gaan staan. Nee, wij bleven gewoon zitten en keken elkaar verbaasd aan.
Vervolgens gingen we buiten naar het zwembad kijken, en dat golfde nog behoorlijk na. Dat was eigenlijk het enige zichtbare van deze aardbeving. De
televisie brengt er wel de hele avond al verslag van uit.
Het bleek dat er een
aardbeving van 5.6 in de heuvels van Alum Rock, 15 mijl (24 km) hiervandaan, was.
Hierna ging Edwin tennissen en vroeg of ze het ook gevoeld hadden. "Ja, dat was een flinke" was het antwoord en men ging verder met tennissen. Zo uniek als wij het vonden om mee te maken, zo gewoon reageerde men erop. Dus, wees gerust, er is niets aan de hand, behalve dat we weer een ervaring rijker zijn.
Labels: aardbeving, Amerika, Californië, huis
Garage Sale
Aangezien onze kinderen hun zinnen gezet hebben op de Nintendo
Wii, en wij niet alles zomaar kopen, moeten ze daarvoor sparen.
Maar met het wekelijkse zakgeld gaat het toch niet hard genoeg. Wat konden ze nog meer doen zodat die Wii wat sneller in hun bezit zou kunnen komen? Nou, daar wisten we wel een antwoord op. Want we hadden al aardig wat speelgoed verzameld waar de kinderen niet meer mee spelen, gewoon omdat ze er te oud voor zijn geworden, en dat vult je huis aardig op.
Op zaterdag worden hier vaak
Garage Sales gehouden. Eigenlijk is het een soort vlooienmarkt maar dan op je eigen oprit. Wij besloten dat dat misschien wel een idee zou kunnen zijn om aan extra geld te komen.
Ik had een berichtje geplaatst op
Craigslist, de internetkrant voor allerlei soorten advertenties.
De avond ervoor sjouwden de kinderen alle spullen van de logeerkamer naar de garage en daar hebben we er stickers met prijzen op geplakt. Hierdoor hoefden we in ieder geval op de dag zelf niet te verzinnen wat iets zou gaan kosten.
Die
voorbedrukte stickers voor Garage Sales zijn gewoon te koop in de winkels.
We hadden alle spulletjes op kleden in de garage gelegd zodat we alleen die kleden en de tafel naar buiten hoefden te dragen.
Op strategische hoeken in de buurt hebben we blaadjes gehangen met daarop een pijl die naar ons huis leidde.
Zaterdagochtend om 8 uur ging onze garagedeur open en tot onze verbazing stoppen er dan ook al aardig wat mensen.
Onze Sale eindigde om 12 uur, wat ook lang genoeg was, want na 11 uur begint de toeloop wat af te nemen.
Uiteindelijk heeft het toch meer dan $100,= opgeleverd, maar nog veel belangrijker een lege logeerkamer.
Dat was nodig, want Yvette kwam maandag weer voor een paar weken bij ons en die kunnen we toch moeilijk tussen al die rommel laten slapen.
Labels: Amerika, Californië, dagelijkse dingen, huis
Corn maze
Ik krijg van diverse kanten te horen dat ik zo lang niets meer schreef, maar soms ben ik gewoon te druk om iets op te schrijven. Want net als vorig jaar was er ook dit jaar weer een movienight, met deze keer de filmhit "High School Musical I" en de week erna de Walk-a-Thon, en hebben we weer ons huis versierd.
Dus we zitten niet stil, maar ik vind het niet leuk om in herhaling te vallen, vandaar.
Afgelopen vrijdag waren de kinderen vrij van school en gingen Catherine en ik met ze naar Hollister net onder Gilroy.
Hier zit je echt in het agrarische gedeelte, de knoflook luchten komen je tegemoet, net als allerlei andere gewassen waarvan we de namen niet wisten.
In Hollister ligt
Swankfarm en daar is o.a. een groot doolhof in het maïsveld gemaakt.
We betaalden en kregen een plattegrond mee waarop de nummers stonden. Deze nummers correspondeerden met woorden die in het labyrinth staan en daarmee volmaakte je een verhaal.
De lucht was blauw, de temperatuur tussen het maïs liep behoorlijk op, en de kinderen renden voor ons uit. Op een gegeven moment hebben we ons er toch maar mee bemoeid, want op de manier die de kinderen hanteerden, vonden we geen borden.
Toen we weer op de goede weg zaten begonnen de kinderen het ook door te krijgen en liepen ze niet meer zo ver, en alle kanten voor ons uit, maar het was toch wel zaak om voorop te lopen.
Uiteindelijk duurde de zoektocht door het maïsveld toch ruim 1,5 uur, en de beloning was een leuk griezelverhaal.
Op het terrein zelf waren ook nog andere dingen te zien, maar dat waren echt een paar bijzaken.
Zo was er een geitenboerderij, een muur met allemaal (nep)botten, veel pompoenen en een skelterbaan.
Toen ze bij de kassa lieten zien dat ze het verhaal hadden afgemaakt, mochten we (afgekeurde) pompoenen in een soort grote katapult leggen,
en dan maar proberen om borden die op een terrein stonden te raken. Dat was natuurlijk prachtig want die pompoenen spatten dan uit elkaar.
Als afsluiting hebben we nog een paar pompoenen in de auto geladen en reden we weer naar San Jose, want we hadden nog een garage sale voor te bereiden. Maar daarover meer in het volgende blog.
Labels: Amerika, Californië, kinderen, Uitjes
Afgelopen zondag hadden we vrienden en bekenden uitgenodigd om bij ons hun pompoenen te komen snijden. 
De meeste gaven er gehoor aan en kwamen uitgerust met pompoen en gereedschap om 1 uur aan bij ons huis.
Zo hadden we natuurlijk allerlei bordjes, glazen en bestek. Maar ook een opblaasbadje waar we het drinken in kunnen leggen met ijs, een mal om met Jello hersenen te maken, en een zaagje op batterijen zodat je niet zo'n lamme hand krijgt van het snijden. 
Tja, waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan, nietwaar?
Nee hoor, de kinderen speelden, nadat ze klaar waren met het snijden, naar hartelust in en om het huis in het zonnetje en samen met de margarita's die Michael maakte werd het een zeer gezellige middag.
Het resultaat was natuurlijk pas echt 's-avonds te bewonderen.
